Battambang - Siem Reap

Ha allemaal,

dank dank dank voor alle verjaardagswensen!
En maak julli egeen zorgen, met de indrukken gaat het goed! Ik heb het gevoel dat ik alles zeer relaxed en langzaam doe, dus dat komt wel goed. Het scheelt natuurlijk ook dat ik hier niks anders hoef te doen dan indrukken opdoen en ze te verwerken.... oh ja en genieten natuurlijk! :-)

4 februari (vervolg)
Nog even terugkomen op mijn dag in Sihanoukville. Nadat ik in het internetcafe heb gezeten, loop ik over het strand. Het strand bestaat uit 1 lange strook met strandtenten en de mensen liggen bijna schouder aan schouder bruin te bakken. Hier ook veel blanke oude mannen met jonge cambodjaanse meisjes. Daartussendoor vele bedelaars en verkopers van allerlei etenswaren en prullaria. Ik voel me er niet thuis. Ik besluit de middag voor mijn hutje met een boek en een glaasje wijn door te brengen en heb zo nog een prima middag. Vroeg in de avond loop ik weer langs het strand. De ligstoelen worden vervangen door fauteuils en de strandtenten toveren zich om in restaurants en bars. Ik drink wat op 1 van de "terrassen" en geniet zo nog van de zonsondergang. Als ik terugben in het guesthouse lijkt het alsof ik een heerlijk rustige plek heb gevonden, het is er heerlijk stil... tot een uur of tien, dan beginnen de strandtenten een competitie: wie zijn muziek het hardst kan zetten" en langzamerhand worden de volumes verder en verder opgedraaid. Om 2 uur 's nachts lige ik te dreunen in mijn bed.

5 februari
Vroeg op om naar het busstation te gaan. Daar blijkt mijn ticket niet goed en er wordt vreemd gekeken en gevraagd waar ik dit ticket gekocht heb. Uiteindelijk lost het zich allemaal toch op (natuurlijk) en krijg ik twee tickets: 1 voor Sihanoukville naar Phnom Penh en 1 voor het stuk van Phnom Penh naar Battambang. Ik heb in Phnom Penh een half uur overstaptijd. Natuurlijk gaat de bus pas 45 minuten later weg dan gepland, maar ja, da's normaal hier. Ik ben blij dat ik Sihanoukville achter me laat, ik voelde me er niet op mijn plek. Ik ben ook geirriteerd merk ik, zoals over het feit dat we te laat vertrekken, terwijl dat standaard is hier. Goed om weg te gaan. In Phnom Penh, waar we uiteraard te laat aankomen, gaat het overstappen ook weer stug: weer wordt raar gekeken naar mijn ticket en weer moet het omgeruild worden voor een ander ticket. De bus zit al vol en mijn stoelnummer 6, die ik oorspronkelijk had gekregen, is al bezet. Uiteindelijk krijg ik een plaatsje helemaal achterin. Dat blijkt eigenlijk een prima plek. Behalve dat ik neit alteveel uitzicht heb, heb ik wel redelijk wat ruimte. Met mijn i-pod op mijn oren kom ik de tijd wel door. Ongeveer 2 uur voordat we in Battambang aankomen, voel ik me ontspannen. Er komt een rust over me en een gevoel: ja hier voel ik me weer thuis! Ik kijk naar buiten om te zien waarop ik dat baseer, maar het landschap is niet spectaculair anders en ik ben werkelijk verbaasd waar dat rustige ontspannen gevoel nou vandaan komt. Aardstralen?? Ik weet het niet, maar in ieder geval voel ik me weer prima en ik geniet ervan. In opperbeste stemming kom ik aan in Battambang. Daar laat ik me door een moto naar het Victoria hotel brengen. Ik heb gelezen dat het een rookvrij hotel is en dat het op een rustige locatie is. Dat spreekt me wel aan. Dat laatste blijkt niet helemaal het geval, want al is het niet in het centrum, het ligt wel aan een drukke weg en mijn kamer grenst direct aan die weg. Na het inchecken loop ik de stad in. Ik vind het een leuke plaats en ben blij dat ik besloten heb hier een dag te blijven voordat ik doorreis naar Siem Reap. Ik ben al vele reizigers tegengekomen die Battambang hebben aangedaan, maar de meesten zijn gelijk doorgereisd en vinden dat er niet zoveel te beleven is in Battambang. Daardoor ben ik wel gaan twijfelen of ik ook niet direct door zou reizen, maar nu ik hier loop voel ik dat het een goede beslissing is geweest hier even halt te houden. Ik eet bij "white roses", ene restaurant met een menukaart die de langste is die ik ooit gezien heb. het eten is prima en de verse fruitshakes delicious!! Ik loop terug naar mijn hotel en merk dat het toch wel ver uit het centrum ligt en ik moet door een paar donkere straten. Ik besluit morgen een ander hotel te zoeken, dichter in het centrum.

6 februari
Als ik het hotel uitkom, staan de mototaxirijders alweer klaar. Ik zeg dat ik naar het starhotel wil en spreek 1000 riel af met een mannetje die het staat te regelen en die niet zelf de chauffeur is. Ik stap achterop en wordt naar het starhotel gebracht. Daar geef ik de chauffeur 1000 riel, maar hij wil 3000. Ik geef niet toe en zeg dat ik 1000 heb afgesproken en dat hij dan maar bij zijn "baas" moet gaan klagen. Hij probeert het nog voor 2000 riel, maar ik ga er niet in mee. Soms kan ik erg hard zijn...
Het starhotel bevalt me veel beter. Ik heb weliswaar niet zo'n geweldige kamer (zonder raam), maar het personeel weet tenminste wat service is en dat is een verademing met wat ik tot nu toe heb meegemaakt in Cambodja. Ze hebben van alles in de aanbieding, onder andere een tour achterop de motor, waarbij je 5 uur in de countryside wordt rondgereden. Ik besluit het te doen. Ook omdat ik gisteren tijdens een diner een gesprek erover hoorde van mensen die het hadden gedaan en erg enthousiast waren. De kosten zijn 8 of 10 dollar... wat je zelf wilt geven.... Om 9:00 staat Bhat, mijn chauffeur klaar. Ik heb meteen het gevoel: wij gaan een leuke dag beleven. Hij is vriendelijk en een prima chauffeur. Eerst rijden we een hele tijd over landweggetjes en door dorpjes. Hij laat me zien hoe ergens champignons gekweekt worden. De mensen hier hebben dat geleerd van de NGO's (ontwikkelingshulp organisaties). Vroeger zochten de mensen de champignons namelijk in het bos, maar aangezien de bossen hier nogsteeds vol met landmijnen ligge, was dat een gevaarlijke job. Nu kunnen de mensen thuis champignons maken. Veel veiliger. Na een tijdje komen we bij een tempel die boven op een soort tafelberg ligt. Het is een prachtig gezicht. Ik wordt aan de voet afgezet en loop de lange trap op naar boven. Daar zwerf ik een beetje rond en geniet van de rust. Geen andere toeristen, alleen ik en een paar monniken en nonnen. Er zijn ook grotten, die de "killer caves" worden genoemd, omdat de Khmer Rouge ook hier mensen hebben vermoord. Na deze tempel gaan we weer verder en bezoeken een kleine (minuscule) versie van Angkor Wat, een tempel uit dezelfde tijd, maar veel veel kleiner van omvang. Dan weer door. We stoppen weer bij een tempel. Nu niet om de tempel te bezoeken, maar om de fruitbats te zien. Honderden vleermuizen hangen in een boom op het tempelcomplex. Baht vertelt dat dit slimme vleermuizen zijn, omdat ze weten dat ze hier op het tempelcomplex veilig zijn. Zodra ze erbuiten vliegen staan de mensen met katapulten klaar om ze te schieten, want het vlees is heerlijk volgens Baht. Dan rijden we verder naar ons laatste onderdeel: de bamboetrein. Ik had er al van gehoord en dit is echt gaaf! Er ligt een oud spoor, uit de franse tijd. Eens per week rijdt er nog een gewone trein over, maar de mensen hebben iets uitgevonden om het spoor nuttiger te gebruiken: ze hebben zelf treintjes vervaardigd. Deze bestaan uit losse onderdelen: een bamboevlot, gedragen door twee assen met wielen, afkomstig uit oud wapentuig. Vroeger reden de mensen op deze treintjes door met een lange stok zich af te zetten, maar tegenwoordig gebruiken ze brommermotortjes om de wielen aan te drijven. Als er een tegenligger komt, wordt ingeschat wie het lichtst beladen is en die maakt dan het spoor vrij door zijn trein in onderdelen uit elkaar te nemen. Het is een grappig gezicht. Voor 5 dollar wordt er voor mij en Baht ook een treintje in elkaar gezet en gaan we een stuk over het spoor. De motor gaat natuurlijk ook mee en wordt door twee jongens vakkundig op de trein getild. Ik geniet. Terug in Battambang ben ik heel blij dat ik deze tour heb gedaan en de brede glimlach ligt op mijn gezicht bevroren! :-)

7 februari
Alweer vroeg op (maar ja, ik ga altijd vroeg slapen, dus dat is geen probleem). Het plan is om met de boot van Battambang naar Siem Reap te gaan. In de boekjes beschreven als de mees spectaculaire boottocht in Cambodja. Het is het droge seizoen en de rivier staat zo laag, dat de boot niet helemaal tot in Battambang kan komen. Dat betekent dat we de eerste 20 kilometer met een truck afleggen. Ik dacht dat de rit achterop de truck in Kampot heftig was, maar het kan heftiger, merk ik vandaag. Dit keer zitten we met 20 mensen in en op de truck, in plaats van 12 in Kampot. Plus alle bagage. We voelen ons als haringen in een ton. De weg begint goed, maar al snel gaat hij over in een pad dwars door de velden, met grote en kleine hobbels en we worden letterlijk alle kanten opgeslingerd. De omgeving is droog, gortdroog en dat betekent stof stof en nog eens stof. Als we eindelijk na anderhalf uur bij de boot aankomen zitten we allemaal onder een laag oranje stof. Er is een jongen bij wiens haar zwart was toen we de rit begonnen, maar nu wel een roodharige lijkt! Dan met de boot. Er is een wat grotere boot en twee kleintjes. Ik kom op de grotere boot. Het water is hier nogsteeds erg laag en de boot loopt geregeld vast. De kleinere boten zijn allang uit het zicht verdwenen, als wij nog bocht na bocht varen, terug steken, weer een stukje vooruit, achteruit en ja, dan de bocht door. De grotere boot is ook de boot voor de lokale mensen en de vracht, dus we maken onderweg diverse stops om mensen of vracht eraf te laden. Toch is het een prima boottacht. De omgeving is mooi. Eindelijk groen in plats van bruin. We passeren diverse floating villages, waar hele dorpen, huizen, winkels en zelfs een kerk,op het water gebouwd zijn. Ook wordt overal echt overal gevist, met vele verschillende methodes. Halverwege stoppen we even. Ik ga naar de wc en de wc is niet meer dan een hokje waar in de vloer een gat is gezaagd en als je daarin kijkt zie je de vissen onder je zwemmen. Als we omstreeks om 16:00 uur in Siem Reap aankomen, wordt ik verwelkomd met een bordje " welcome Annelize Muraczewski" . Ik had alvast een guesthouse gereserveerd (een tip van Marja en Fred in Kampot) en het is heerlijk zo ontvangen te worden. Geen geregel met tuktuks of moto's en geen gezoek naar een guesthouse. In een luxe minivan worden we naar de stad gereden, zo'n 15 km verderop. De kamer in het guesthouse is prima en ik voel me helemaal top! Ik huur meteen een fiets en ga naar de ingang van het Angkor complex, omdat ik gehoord heb dat het beter is je visitorspas een dag vantevoren te kopen. Het is dan minder druk dan 's ochtends en je kan meteen gratis naar binnen voor de zonsondergang. Ik ben net iets te laat voor de zonsondergang, maar mijn pas heb ik alvast. Dan terug naar de stad en daar gebruik ik mijn verjaardagsmaal. Een heerlijk vispotje, gestoofd in bananenblad, met een glas rode wijn. Ik trakteer mezlf zelfs op een toetje: apfelstrudel (zo ziet een verjaardagstaartje er in Cambodja dus uit, Peter en Tanja) met een kop koffie. Helemaal goed. Een prima verjaardag dus, hoewel het raar is dat helemaal niemand om je heen weet dat je jarig bent. Ik vergeet het zelf bijna en moet mezelf er letterlijk zo nu en dan aan herinneren: dit is mijn verjaardag! :-)