Back in Thailand

Jaaaaaaaa Ik ben weer op vakantie!!! ha ha ha!

brrrr -18 graden, Karen! Weet je wel zeker dat dat aan te raden is??? Nee, dan is het hier beter kwa temperatuur, hoewel.... ik moet wel erkennen dat het nu wat vochtiger en klammer begint te worden en dat dan 28 of 30 graden toch een ander "piece of cake" is dan als de lucht droog is...

11 februari
Bij de dag van gisteren schreef ik nog " als alles goed gaat (en wat zou er nou mis gaan?)" ... tja dat soort dingen is natuurlijk het afroepen van dingen die "mis" kunnen gaan.... mijn vlucht is gepland om 9:35 vanaf Siem Reap, de landing om 10:30 in Bangkok. Dus ik ben alweer vroeg op pad. Om 7:30 ben ik ingecheckt en zit ik bij de gate te wachten tot het beeldscherm "boarding" aan zal geven.... helaas, niet het verwachte "boarding" verschijnt, maar het zeer ongewenste "delayed"... en niet zo'n beetje: 4 uur vertraging!!! Ter compensatie krijgen we wat te eten en te drinken aangeboden, maar in plaats van dat ik om 10:30 fris op Bangkok sta, vertrekken we dus pas om 13:30 uit Siem Reap. En ik had met Jerome om 15:00 in Kanchanaburi afgesproken... tijd zat, dachten we... dat ga ik dus neit meer halen. Nou ja, we zien wel. Jerome heeft ook vaker gereisd en hij snapt ook wel dat er wat mis kan gaan, dus we zien wel. Als het vliegtuig dan uiteindelijk vertrekt ben ik blij. Op Bangkok airport gaat alles vlotjes en sta ik al snel buiten bij de taxi. Ik vraag om naar het busstation gebracht te worden. 500 baht vraagt hij en tot mijn eigen stomme verbazing zeg ik stomweg: " oke", in plaats van af te dingen, zoals het hoort en slim is. De boodschap die hij ontvangt is natuurlijk: he dat is een grote vis, die wil misschien nog wel meer! En dus begint het spel: "waar ga je heen?" " Kanchanaburi" "ik kan je ook daarheen brengen" " hoeveel?" " 2000 baht" Het is een heerlijk luxe taxi en het scheelt me minstens 2 uur als ik emt de taxi ga en ik ben moe en ik wil Jerome toch niet al te lang laten wachten en.... afijn, ik probeer nog wat van de prijs af te krijgen, maar laat me uiteindelijk toch voor 2000 baht (44 euro) in twee uur naar Kanchanaburi rijden. Het is een rit uit een slapstickfilm. Hij spreekt nauwelijks engels en ik geen thais, maar lachen kunnen we samen! Hij vraagt naar welk hotel ik wil. Ik noem de naam van het guesthouse waar Jerome en ik afgesproken hebben: "apple guesthouse". Hoe ik ook probeer, het wil er niet in bij hem. Eerst verstaat hij "airport guesthouse", dan wil hij mij een ander hotel aanpraten. Maar als ik dan uitleg dat "my friend" op me zit te wachten en ik toch echt naar "apple" wil, denkt hij dat het "my friend guesthouse" is. neee.... afijn vele pogingen en veronderstelde namen van het guesthouse komen voorbij, maar het wil er niet in. Als we in Kanchanaburi aankomen weet hij heg nog steg. Gelukkig heb ik een kaartje en kan hem de weg wijzen, maar ook dat valt niet mee want elke keer als ik zeg "left" of "right" dan stopt hij en denkt dat ik uit wil stappen. Hetzelfde gebeurt als ik zeg " a little bit further, yes straight on, further" Als we dan eindelijk recht op apple's afrijden zeg ik druk gebarend: "yes, here! stop please!" en natuurlijk neemt hij dan de straat naar rechts en rijdt vervolgens nog een heel eind door.... afijn uiteindelijk lukt het toch om bij apple afgezet te worden. Daar is Jerome. Het is fijn en raar tegelijk om zo iemand vertrouwds hier in Azie weer te zien. Het guesthouse blijkt vol te zijn, maar Jerome is hier al een dag langer en heeft vandaag besteed om een ander guesthouse te vinden. Hij neemt me mee naar Ploy, waar we een prachtige kamer hebben, met een badkamer met open verbinding naar een soort binnentuintje en buiten de kamer is een grote gemeenschappelijke tuin. Ik ben zo slim geweest om in Cambodja op het vliegveld nog even een flesje wijn te kopen en zo brengen we de avond door: gezellig bijpratend met een flesje wijn in onze tuin. Ik voel me weer echt thuis in Thailand en het is ook fijn om weer met een goede bekende samen te reizen. Het resulteert bij mij in een echt relaxed vakantiegevoel!

13 februari
Vandaag verkennen we Kanchanaburi. We huren een fiets, ondertussen bijna mijn standaard vervoermiddel hier. Eerst doen we onze historische plicht: we bezoeken de brug over de rivier Kwai en het warmuseum, waar een permanente tentoonstelling is over de gruwelen van het werken aan de birma-spoorlijn tijdens WOII. Als we verder fietsen krijg ik een lekke band. Terug naar de verhuurder. Daar willen ze mijn band oppompen, maar met veel moeite maken we duidelijk dat dat echt niet gaat helpen. Uiteindelijk krijg ik dan toch een andere fiets mee. We rijden verder. Jerome heeft gisteren een goede koffietent ontdekt, dus dat wordt een lekkere stop tussendoor! Dan naar het chinese kerkhof, met uitzonderlijk mooie graven. In het midden is een verhoging met daarop gigantische urnen, die kamertjes bevatten waar echte urnen in kunnen. 1 van de kamertjes is leeg, op een bijenkolonie na. We staan op ongeveer 1 meter van de bijenkolonie, gefascineerd te kijken en foto's te maken. Bijen doen niks tenslotte als je ze niet verstoord.... dacht ik... plotseling wordt ik in mijn gezicht aangevallen en voel ik steken. Geschrokken ren ik weg, bang dat de hele kolonie achter me aan zal komen. Ik ben enorm geschrokken. Uiteindelijk blijft de schade beperkt tot twee steken in mijn gezicht. Met wat nestocyl is de pijn met een half uurtje weg, maar de schrik blijft nog even. Dan fietsen we verder langs de rivier. Met een pontje varen we over en komen op een heel rustig stuk. Het is hier prachtig: omgeven door krijtformaties en een weldadige rust is het heerlijk vertoeven. We bezoeken de tempel van de "drijvende non" De non doet het niet meer, maar het klauterwerk door de grot is grappig en gewoon het rondlopen op het tempelcomplex is rustgevend. Geen enkele andere toerist is daar. Op de terugweg gaan we nog even de super-supermarkt in. Zo'n hele grote die je alleen in het buitenland ziet. Tja, en daar hebben ze dan ook weer wijn, dus tja. dat wordt weer een gezellig avondje in onze tuin.... dat moet toch geen gewoonte worden he!

13 februari
Vandaag doen we iets wat ik nog helemaal niet gedaan heb: we geven ons op voor de kookles bij Apple guesthouse! Volgens de Lonely Planet is het hier de beste plek om een kookles te volgen. En... ze hebben gelijk! Het is geweldig. We gaan eerst naar de markt en krijgen daar uitleg over allerlei groentene, fruit, kruiden, vlees, vis. De informatiestroom is te groot om alles te onthouden, maar het is een hele belevenis. We mogen alles proeven. Dan terug naar het guesthouse. Daar leren we 6 verschillende gerechten te maken. Heel erg leuk om te zien dat de basis eigenlijk vrij simpel is, maar dat je naar hartelust kan varieren en naar eigen smaak veranderingen kan aanbrengen. We hebben een ontzettend leuke dag. Als alles klaar is wordt er natuurlijk gegeten en het is veel, heel veel. Dus na afloop doen we niet vele meer dan (ja alweer) in de tuin zitten... maar nu zijn we te moe voor het gesprek en pakken we er lekker een boek bij. En oh ja... misschien niet zo handig om hier te schrijven over onze kookcursus... ik kan me jullie reacties al voorstellen... ;-)

Veel groeten allemaal!
Annelize