Zon, zee en strand in het zuiden

19 februari
Vandaag verlaten we Kanchanaburi en beginnen we onze tocht nar het zuiden. We hebben besloten met de trein te gaan, het vervoermiddel dat ik op deze reis nog niet gebruikt heb. Er wacht ons twee dagen reizen, voordat we onze eindbestemming zullen bereiken. We lopen naar het treinstation en kopen daar onze kaartjes naar Chumpon. Dat is de plaats waar we de nacht zullen doorbrengen. We kunnen ook met de nachttrein doorreizen, maar daar hebben we geen zin in. In Thailand hebben we een slim systeem kwa kaartjes vind ik: omdat we over moeten stappen, krijgen we twee kaartjes: 1 voor het eerste stuk naar Nong Pla Duk Junction, en 1 voor het tweede stuk naar Chumpon. Zo weet je altijd waar je over moet stppen, erg handig. We hebben neit uitgezocht hoe het zit met de verschillende treinen en bestellen gewoon kaartjes en eht blijkt dat we derde klas kaartjes hebben. Hier heb je niet 1 trein met verschillende klassen, maar de hele trein is 3e klas. De eerste rit is zeer luidruchtig. De treinwielen maken een ongelooflijk lawaai op de rails en ik houd mijn hart vast voor de tweede rit. Als we zo de hele dag door moeten... maar dat valt mee. Na een korte stop op Nong Pla Duk Junction, waar we take-away ontbijten (rijst met een curry met als take-away-box een gevouwen en vastgeniet bananenblad), stappen we in de volgende trein, die weliswaar niet luxe is, maar toch stiller dan de vorige. Wel zit hij al vrij vol en het valt niet mee om een plaatsje te vinden. Ik zit op een plek waarbij het rugkussen los zit en elke keer als iemand achter mij gaat verzitten, gaat dat ding heen en weer. Vermoeiend. Vol goede hoop denken we dat er in de loop van de reis wel een plek vrij zal komen waar we beter kunnen zitten. Maar in plaats van leger, wordt de trein steeds voller en we zijn uiteindelijk blij dat we uberhaupt een zitplaats hebben. Wat leuk is aan de treinreis is dat er continue verkopers langs lopen met allerlei etenswaren en drinken. DE gelegenheid om nieuwe dingetjes uit te proberen en dat doen we dan ook naar hartelust. Om 17:00 uur zijn we in Chumpong en daar zijn we blij om. Door de hitte en de lengte van de reis is het toch een vermoeiende dag geweest. We checken in in een guesthouse. Geen geweldige kamer, maar het is maar voor 1 nacht en dus wel oke. We gaan even het stadje in om te dineren, maar het stadje is niet uitnodigend om verder nog wat rond te lopen of te doen en we zijn moe, dus we gaan vroeg slapen.

20 februari
Vandaag de tweede etappe naar onze eindbestemming Ao Nang. 's ochtends worden we wakker en Jerome voelt zich beroerd: diarree. Toch iets verkeerds gegeten. Misschien iets in de trein of toch de poffertjes die we als toetje hebben gegeten en die ook hier (net als met Frank in Laos) neit doorgebakken zijn. Het is ook geen goede optie om in Chumpon te blijven en dus gaan we toch op stap. We gaan eerst met de minivan naar Suratthani en daar zien we dan wel verder of Jerome zich goed genoeg voelt om verder te gaan. De rit met de minivan gaat snel en we hebben genoeg ruimte, omdat hij niet vol zit. Jerome moet onderweg wel overgeven en voor hem is het toch een zware rit. Voordat we in Suratthani centrum aankomen, maken we een stop op het vliegveld om daar mensen af te zetten. Het is grappig dit vliegveld weer te zien, waar mijn reis (met Frank) is begonnen. "Als ik nu het vliegtuig terug naar Bangkok neem en dan naar huis vlieg, is het cirkeltje rond", denk ik. Mar weg gaan evrder. In Suratthani centrum worden stoppen we en er staat achter ons al een minivan klaar. Ik denk dat we meteen overgeladen worden, maar dat valt mee: we worden naar een kantoortje geleid en daar meteen overvallen door twee mannetjes die wel heel gretig zijn om ons een ticket naar Krabi te verkopen. Als ze horen dat we uiteindelijk naar Ao Nang willen, kan dat ook geregeld worden. En hebben we al bungalows? geen probleem, zijn oom heeft bungalows... de tickets worden al uitgeschreven: 450 baht per persoon om naar Ao Nang te gaan. Als we twijfelen wordt meteen gezegd: ok, Krabi 250 baht en weer wordt een ticket uitgeschreven. Het gaat me allemaal wel heel erg snel en ik krijg er een onbehaaglijk gevoel bij. Het gevoel dat we op het punt staan om zaken te doen met "scams", daar waar altijd voor gewaarschuwd wordt: mannetjes die je hele hoge bedragen laten betalen voor diensten die je veel goedkoper kan krijgen en die een hoge commissie opstrijken van de maatschappij waar je uiteindelijk bij terecht komt. Ik voel me onbehaaglijk en zeg tegen Jerome: ik voel me hier niet goed bij. We rukken ons los (figuurlijk dan) van de mannetjes en zeggen dat we eerst willen lunchen en even willen nadenken. Om de hoek duiken we een eettentje in en na wat gegeten en gedronken te hebben, blijft Jerome bij de tassen en ga ik op pad. Ik ga eerst naar het busstation, maar daar wordt ik verder gestuurd. Ik kom terecht bij een ander kantoortje, dat er al veel professioneler uitziet dan waar we eerst waren. Dit voelt beter. Ik vraag naar de bus naar Krabi en voor 130 baht kunnen we met de bus mee. De bus staat al klaar en ik loop er naartoe om te vragen of ze even 5 minuten wachten, totdat ik Jerome opgehaald heb. Dat is geen probleem en 5 minuten later zitten we heerlijk in een grote bus, op weg naar Krabi. De bus is nauwelijks gevuld en Jerome heeft de hele achterbank voor zichzelf, zodat hij kan liggen. Nog geen 3 uur later zijn we in Krabi (terwijl die mannen van dat eerste kantoortje zeiden dat het 4,5 uur was). Daar nemen we een songthaew naar Ao Nang. Daar aangekomen begint het zoeken naar een slaapplaats. We hebben in onze fantasie al een heerlijk bungalow met een hangmatje, met uitzicht op zee.... de eerste indruk van Ao Nang is echter even slikken: een echte badplaats, met echte badplaats-mensen. Neckermann-publiek, zoals we dat noemen. Ik laat Jerome weer achter bij een restaurantje en ga op zoek nar een kamer. De 1 na de ander: vol vol vol... ik wordt langzamerhand wanhopig en vraag echt overal, van 150 baht per nacht tot 3400 baht per nacht. Alles is vol. Ik vind 1 kamer voor 1000 baht, die ik neit geweldig vind, maar ja, je moet toch wat en later nog twee kamers in een ranzig hotel voor 1500 en 2500 baht. Ik loop de straat terug nar waar Jerome zit en vraag overal waar ik nog niet geweest ben. Alles zit vol. Als ik meer toeristen met rugzakken zit lopen die overal aan het vragen zijn, wordt ik rusteloos en besluit dat we snel naar die kamer van 1000 baht moeten gaan om tenminste nog ergens te kunnen slapen. Ik loop terug naar Jerome, met het slechte nieuws. Ik ben geruime tijd weg geweest en hij voelt zich echt beroerd en wil alleen maar een bed. We pakken snel een tuktuk en gaan naar het hotel waar ik de kamer had gezien. Gelukkig is de kamer nog niet weggegeven en hebben we een slaapplek. De airco maakt herrie, de douche is niet geweldig en het kraantje van de wc lekt, maar we hebben een plek! Morgen zien we wel weer verder....

21 februari
Jerome heeft een lange nacht gemaakt en samen we ontbijten we. Ik een normaal ontbijt en hij alleen wat witbrood en thee. Dan gaan we even rondvragen voor een nieuwe kamer. We kunnen vandaag nog nergens terecht, maar vanaf morgen kunnen we wel ergens anders heen. We vinden een bungalow die wat minder luxe is dan die waar we nu inzitten. Ik vind het prima, maar Jerome is toch wat meer op luxe gesteld en we maken een deal: we nemen deze bungalow voor 4 nchten en dan gaan we daarna 2 nachten (de laatste 2 nachten voor hem hier in Ao Nang "op luxe". Een goede deal. Dan gaan we op pad om het plaatsje verder te verkennen. Met Jerome gaat het redelijk goed en we hebben een goede, rustige dag met hier en daar wat stops om wat te drinken en verder te kijken wat het plaatsje nog meer te bieden heeft. Ik regel dat ik morgen kan gaan duiken, we kijken wat rond voor onze luxe slaapplaats voor over 5 dagen en we kopen wat souvenirtjes. Het grappige is dat ik me hier prima voel. Het gevoel van gisteren "oh help, wat doe ik hier tussen die bad-toeristen" is volledig weg en ik voel me hier prima. Er is hier veel te doen en ik heb er echt zin in: duiken, kayakken, beetje shoppen.... lekker toeristje spelen! ;-)