Laos uit, Cambodja in

Jaaaa daar is ze weer! Het heeft even geduurd! Nee, ik was jullie niet vergeten en ik lag ook niet in een ravijn. Ik kon gewoon even niet zo gemakkelijk op internet komen, want óf er was geen internetcafé, óf het was ineens 10 keer zo duur (niet overdreven) óf het internetcafé zat vol. Nu eindelijk weer een lege stoel voor een goede prijs... 10 dagen te verslaan, dat wordt weer een heel verhaal....

22 januari: motortocht
Sara is maar kort mijn maatje. We hadden gepland om vandaag samen een motor te huren en dan een beetje in de omgeving rond te toeren om de watervallen te gaan bekijken die hier in grote getalen aanwezig zijn. Gsiteravond heeft zij echter haar plan gewijzigd en wil nu met de bus naar Savannaketh en door naar Vietnam. We staan beiden om 6:00 op. Ik huur een motor en voordat ik er alleen op uit ga, breng ik Sara als een echter "mototaxi" naar het busstation. Dan op pad. Het is weer heerlijk om zo rond te toeren, vrij en op mijn gemakkie. De wegen zijn goed en er is zeer weinig verkeer. Lekker relaxed dus. Wel uitkijken voor de plots overstekende kippen, varkens, buffels, koeien, honden en katten natuurlijk...
Ik bezoek in totaal 4 prachtige watervallen. Lekker op mijn gemak. De eerste waterval, Tad Fan, wordt in de Lonely Planet beschreven als "the most spectacular", maar hoewel hij hoog is, is het maar een miezerig straaltje en kan je hem alleen van veraf zien. Toch is het wel leuk om er te zijn en het restaurant serveert me een goed ontbijt. De tweede waterval is al veel mooier. De derde is er echt een uit het boekje, met een mooi rond zwembassin ervoor. Het water is heerlijk en ik neem de kans waar om er te zwemmen. De mooiste heb ik echter - onbewust - voor het laatst bewaard. Hij staat nergens beschreven en het is dat ik er toevallig langsrijd en er een groot bord met een plaatje van de waterval langs de weg staat, anders had ik hem nooit gevonden. Kennelijk komen hier nauwelijks westerse toeristen, want alle bordjes hier zijn verder alleen in het Lao geschreven. Raar, want hij is prachtig: het water stroomt over een basaltformatie in de vorm van een groot hoefijzer. Er is ook een restaurant en daar gebruik ik mijn late (14:00 uur) lunch. Ik heb tot nu toe op reis alleen nog maar rijst en noedels gegeten, maar ineens heb ik trek in friet. Die bestel ik dus en een gegrilde vis. Eerst wordt de friet gebracht. Het is een bord vol en ik realiseer me dat dat eigenlijk al voldoende lunch is, maar ja, ik kan die vis niet meer afbestellen. Als ik de friet op heb (heerlijk!) komt de vis. Ik schrik: op deze reis heb ik al regelmatig gegrilde vis gegeten, maar zón grote heb ik nog niet gezien! En ik heb eigenlijk al genoeg gegeten... maar hij is heerlijk en dus eet ik er hem toch grotendeels op. Het is wel proppen op het laatst... als ik klaar ben zit ik bommetje vol... 's avonds sla ik het diner maar over en ook de volgende ochtend heb ik nauwelijks trek... ;-)
Na deze gewelddadige lunch rijd ik terug naar Pakse en trakteer mezelf nog op een massage. Een oliemassage deze keer, toch meer mijn "cup of tea" dan de traditionele thaise massage.

23 januari: Si Phan Don (4000 eilanden)
's ochtends sta ik weer vroeg op. Ik wil met de boot van Pakse naar Kong Island, zo'n 6 uur varen. Gisteren is mij verteld dat de boot om 7 uur vertrekt en dus sta ik om 6 uur bij mijn guesthouse aan de balie om af te rekenen. De jongen van het guestjouse zegt echter dat de boot pas om 8 uur vertrekt... dat betekent nog 2 uur wachten... ik besluit daarom toch maar met de bus te gaan, dat is zowiezo sneller en nu ik toch moet wachten, lijkt me dt een goede optie. Ik ga met de tuktuk naar het busstation en wat blijkt daar.... ook de bus gaat pas om 8 uur. Nou ja.... dan toch maar wachten.
De busrit is een succes. Het is weer in een zogenaamde songthaw, een omgebouwde pickup met twee rijen banken tegenover elkaar achterin. Hij zit bommetje vol. Niet comfortabel dus. Maar wel weer erg leuk. Zoals gewoonlijk stoppen we weer regelmatig en wodt de bus bestormd door verkopers met allerhande waren. Dit keer is er een stop waarbij de handel bestaat uit bosjes bij elkaar gebonden groten, het lijken wel een soort knollen worden aangeboden. De lokale bevolking koopt ze gretig. Naast mij zit een schoolmeisje van een jaar of 15. Ik kijk nieuwsgierig toe hoe zij één van de knollen met haar vingers "schilt" en hem begint op te peuzelen. Ze ziet dat ik kijk en biedt mij er één aan. Een hele lijkt me wat veel (stel dat het niet te eten is, dan is het ook onbeleefd om hem weg te gooien en moet je hem opeten) en dus biedt ik haar mijn mes aan om er een stuk vanaf te snijden. Ze gebruikt het mes echter om een nieuwe knol van de bos af te snijden en zo krijg ik alsnog een hele en nog een hele grote ook! Zij pelt hem vakkundig voordat ze hem mij aanbiedt. Ik bijt erin en.... hij is heerlijk! licht zoet en heerlijk waterig fris! Geen idee wat het is, maar het is lekker. Naast mij zit nog een engels stel en die zijn natuurlijk ook nieuwsgierig en zo biedt mijn mes toch nog uitkomst om hun ook een stuk te kunnen geven. Ik had zelf onderweg banenen gekocht en om ook iets terug te kunnen doen, geef ik het meisje en haar moeder een banaan. Die worden met dank aangenomen. En zo ontstaat er een leuk ruil-contact. Later krijg ik nog zo'n knol. Dit keer mag ik hem zelf pellen, maar dan merk ik dat dat toch niet zo eenvoudig is... en dus hangen de velletjes tussen mijn tanden... ach ja. We kunnen niet veel meer woorden uitwisselen dan "kap chai" (bedankt), maar er wordt flink geglimlacht aan beide kanten en ik heb het reuze naar mijn zin.
Met bus en al gaan we de pont op en varen over de mekong naar het eiland van bestemming, Don Kong. Het is er reuze rustig, zeg maar stil. Hier komen weinig toeristen, omdat de meesten naar eilanden zuidelijker gaan. Si Phan Don bestaat uit een gebied met talrijke grote en kleine eilandjes in de mekong en de natuur is er prachtig. Behalve een beetje rondlopen en een boekie lezen doe ik de rest van de dag niet zoveel. Als ik 'smiddags op een terras zit kom ik Patrick weer tegen. Grappig toch hoe je steeds dezelfde mensen tegenkomt. Leuk ook om steeds weer even bij te praten. En ook leuk om 's avonds samen te eten.

24 januari: fietstocht Kong Island
Vandaag huur ik een fiets om het eiland te verkennen. Het eiland is 8 km breed en 18 km lang. Ik maak geen heel rondje, maar toch wel een groot deel. Ik denk dat ik zo'n 30 km fiets en dat voor een niet-fietser! Het is leuk. Wel honderd keer word ik toegeroepen door kinderen: "sabaaidieeee", veel gezwaai en gelach. Het is mooi, heuvels, dorpjes en eindelijk ook groene (ipv gele verdorde) rijstvelden hier! Patrick had dit stuk gisteren gefietst en zei dat je overal water kon kopen, dus neem ik niet zoveel mee... maar de eerste paar keer dat ik het ergens vraag zijn ze steeds uitverkocht... kennelijk heeft Patrick al het gras (water in dit geval) voor mijn voeten weggemaaid. Uiteindelijk vind ik dan toch een tentje die nog water heeft en als ik het drink is het hemels. In één keer giet ik een liter naar binnen.

25 januari: Don Det
Ik ga weer verder. Ik heb tijd zat en had erop gerekend in dit gedeelte van Laos wat langzamer te reizen, maar ik merk dat ik er toch vrolijker van word om lekker actief bezig te zijn. Een paar uur een boek lezen is leuk, maar ik merk dat het tempo nu te laag ligt voor mij. Dus ga ik weer door. Met de boot naar de zuidelijker gelegen eilanden: Don Det en Don Kone. Ik ben benieuwd, want het schijnt een soort backpackers paradise te zijn, met vele guesthouses en vele feestende jongelui. Ik ben benieuwd of ik daar als ouwe bok wel tussen pas.... In ieder geval is de natuur hier prachtig. We zijn lekker vroeg en dus is het geen probleem om een guesthouse te vinden. De guesthouses hier hebben bijna allemaal een aantal bamboehutjes die langs de kust over het water uitgebouwd zijn en dus een prachtig uitzicht hebben over het water en de nabij gelegen eilanden. Ook heeft elke bungalow hangmatten op het terras en dus de ideale plek om te relaxen, wat de meesten hier dan ook doen. Ik kies een wat rustiger gedeelte, zodat ik niet echt midden in het feestgedruis kom te zitten. Toch valt dat allemaal wel mee. Ja, het is waar dat het volgebouwd is met guesthouses, maar de sfeer is er relaxed en ik voel me er prima. Het guesthouse dat ik gekozen heb is kwa bungalow wel prima, maar al gauw heb ik iets tegen mijn gastvrouw. Ik kan geen stap buiten de deur zetten of ze vraagt: where you go now? you want go see dolphins (zie hieronder)? you eat here? Oftewel, ze zit me een beetje té veel achter de broek om maar vooral bij haar zoveel mogelijk geld te besteden en doet dat op een niet zo prettige manier.
Eén van de attracties van Don Det is de zonsondergang over de mekong. Hij is inderdaad prachtig, hoewel de beleving van de zonsondergang op Koh Chang, samen met Frank, het toch wint! :-)

26 januari: fietstocht Don Det/Don Khone
Ik huur vandaag een fiets. Hoewel mijn guesthouse niet de beste fietsen heeft, ontkom ik er door de aanhoudendheid van mijn gastvrouw er niet aan om de fiets bij haar te huren. Dat heb ik geweten... de eerste fiets loopt al na 1 km vast en ik ga terug om een nieuwe te halen. De tweede fiets is oke. Tussen Don Det en het volgende eiland, Don Khone ligt een brug en dus kan ik beide eilanden vandaag bezoeken. Don Khone is prachtig, met mooie natuur, twee watervallen en een heerlijke sfeer. Alleen de wegen zijn niet meer dan zandpaden met keien erin, dus dat is zwaar trappen. Te zwaar voor mijn fiets want hij gaat steeds zwaarder trappen en uiteindelijk loopt de trapas volledig vast. Zoiets gebeurt natuurlijk altijd op het verste punt... ik probeer hulp te krijgen, maar de mannen snappen niet dat ik alleen een beetej olie wil en willen de fiets volledig uit elkaar halen en mij daarvoor laten betalen. Gelukkig is er een slimme amerikaan (ja, ze bestaan) die voorstelt om het met cola te proberen. Cola doodt alles, dus dat lijkt me het proberen waard. Het werkt en ik kan weer even vooruit. Om onderweg niet weer vast te staan koop ik een blikje cola om "bij te kunnen tanken"... dat is maar goed ook want elke 2 km moet ik er weer cola opgooien en de laatste paar kilometer moet ik alsnog lopen omdat mijn cola op is... kwa fiets dus niet zo denderend vandaag, maar verder een heerlijke dag!

27 januari: dolfijnen
Een andere attractie die Don Det/ Don Khone biedt is het kijken naar de zeldzame zoetwaterdolfijnen in de mekong. Bij elk guesthouse staat wel een groot bord met daarop een toer geadverteerd om erheen te gaan. Hoewel ik ondertussen niet meer zo weg ben van de organisatietalenten van mijn eigen guesthouse, had ik al afgesproken om met hun te gaan. Ik betaal wel een hoog bedrag (20 dollar), maar... dan heb ik ook afgesproken dat ik in mijn eentje ga en vóór de meute, die allemaal om 8:00 gaan en ik ga dan om 7:00. Ik verheug me erop om daar in mijn eentje te zijn met dolfijnen om me heen.... Om 7:00 sta ik klaar met camera in de hand, laten we gaan! De mevrouw van het guesthouse zegt echter dat haar man (die de boot zal besturen) even boodschappen is gaan doen... hij si over 10 minuten terug... het vertrouwen is bij mij niet meer zo groot en ik baal.... 10 minuten gaan voorbij, 20 minuten gaan voorbij... minuten die mijn mevrouw opvult met fantastische verhalen over dat andere gasten dolfijnen hadden gezien met een jong, die borstvoeding kreeg... ja ja... ik raak enigszins geirriteerd en zeg haar dat als we om 7:30 nog niet vertrokken zijn, dat het dan niet meer hoeft van mij, want ik heb geen zin om een hoog bedrag te betalen en dan alsnog met tig mensen op het water te zijn... natuurlijk is haar man er om 7:30 nog niet... Ik heb gisteren gezien dat je ook een boot vanaf Don Khone kan nemen voor 8 dollar. Ik neem daarom weer de fiets... de derde en laatste van mijn guesthouse.... na 2 km loopt ook deze vast en kan ik weer terug. Als ik terug ben is de man gearriveerd en vraagt of ik nu naar de dolfijnen wil... ik heb het effe allemaal gehad met mijn gastheer en -mevrouw en zet de fiets neer en mompel iets dat ik vandaag alleen nog maar wil lopen... ergens anders begin ik eerst maar eens met een kop thee. Na een uurtje is mijn irritatie gezakt en besluit ik alsnog een fiets te huren (nu ergens anders!) en naar Don Khone te gaan. De fiets is prima (!!) en wee geniet ik ervan over de eilanden te rijden. Op Don Khone ga ik naar de afvaartplaats en neem de boot. Ik word naar een rotspunt gebracht van waaruit ik in de verte inderdaad wat vinnen zie.... het is toch wel erg ver weg. Maar ja, dichterbij kunnen de bootjes niet komen, want dan zitten ze in Cambodjaans vaarwater. Dat valt dus een beetje tegen, hoewel ik de bootrit op zich al zeker 8 dollar waard vind en dus is het prima zo.

28 januari: naar Cambodja.
Ik had eigenlijk nog een dag langer willen blijven, maar ik wil weg uit mijn guesthouse en aangezien het eiland gisteren helemaal vol is gelopen, is de kans klein dat ik gemakkelijk een andere bungalow kan vinden. En dat vind ik eigenlijk ook teveel gedoe en dus besluit ik al vandaag verder te reizen naar Cambodja. We gaan met de boot naar de kust en stappen daar in drie minibusjes. Dat vergt nog heel wat overredingskracht van de groep, want de Lao willen eerst 29 mensen in slechts twee 9-persoons-minibusjes proppen. Ik kom ook hier weer oude bekenden tegen. Patrick is er weer, maar ook Doortje en Jesse, die we het laatst in Nong Khiaw hebben gezien, alweer een hele tijd gelden. Dan op weg naar de grens.... Deze grensovergang is nog niet zo lang open (sinds december 2006 pas officieel) en bekend om zijn corruptie... er moet betaald worden om je paspoort gestempeld te krijgen. Eerst aan de Lao-kant, dan aan Cambodjaanse kant. Omdat het zondag is vandaag rekenen de Laotianen vandaag geen 1, maar 2 dollar. Ik ben allang blij dat ik door mag, want ik ben mijn uitreiskaart, die los in mijn paspoort zat, kwijtgeraakt (Ja Frank, je had me nog gewaarschuwd!). Aan Cambodjaanse kant stappen we over in andere minibusjes (ook weer 3, waar we eerst geruime tijd op moeten wachten) en gaan dan verder naar Stung Treng. Daar met de boot de rivier over en dan is het tijd voor lunch. Eerst wordt gezegd dat we om 13:00 verder gaan, dan wordt het 14:00... om 15:00 worden de meeste mensen toch enigszins geirriteerd en vragen ze zich af waar we op wachten. Er blijken ook mensen in het kantoortje te zitten die hier al om 10:00 vanochtend waren en nogsteeds zitten te wachten! Als we het vragen blijkt dat de bus die zou moeten komen panne heeft en dat er gewacht wordt op een nieuwe bus... nog 10 minuutjes... echt waar! Ach ja, zo gaat dat hier... het is grappig te zien hoe iedereen reageert. Vooral de nederlanders, die zich geroepen voelen om de man van het kantoor te onderwijzen over wat service is en hoe hij verantwoordelijk is.... Om 16:00 uur vertrekken we dan echt. Ik ga gelukkig maar mee tot Kratie, zo'n 2,5 uur verder (waar we volgens de informatie op Don Det al om 14:30 zouden aankomen), maar er zijn ook mensen die helemaal tot Phnom Penh hebben geboekt, zo'n 6 uur verder dan Kratie en die dus ver na middernacht aan zullen komen. Vind dan nog maar eens een guesthouse....
Jesse en Doortje en Fess, een amerikaan, stappen ook uit in Kratie en gezamenlijk vinden we een guesthouse en gaan daarna eten.

29 januari: wederom dolfijnen en naar Phnom Penh
Kratie is "the place to be" om nogmaals de zoetwaterdolfijnen te zien. Nu met 100% garantie. We boeken een toertje met z'n vieren en worden achterop 4 moto-taxis naar de boot gebracht. Dan het water op en nu inderdaad, vrij dichtbij zien we ze. Ook het mooie geluid van het uitblazen van de lucht als ze boven komen is duidelijk te horen. Het lukt me om twee mooie foto's van ze te maken! Om 9:30 zijn we weer terug, op tijd om de bus naar Phnom Penh te nemen. Fess is verdwenen, maar Doortje, Jesse en ik zitten in dezelfde bus. De busrit verloopt vlotjes en 'smiddags zijn we dan in Phnom Penh. Mijn eerste indruk van Phnom Penh is zeer positief. Ik heb er een beetje tegenop gezien, omdat het echt een grote stad is (1 miljoen inwoners) en ik het toch niet zo heb op steden... maar de sfeer is prima. Een heerlijke chaos, veel verkeer dat allemaal kris-kras door elkaar rijdt, vriendelijke mensen, het leeft, het bruist! In eerste instantie zoeken we met z'n drieen een guesthouse, maar aangezien ik nu toch echt een keer een warme douche wil hebben, komen we uiteindelijk toch op verschillende plekken terecht. Zelfs in twee heel verschillende wijken, zodat het waarschijnlijk is dat we elkaar niet meer zien en dus nemen we afscheid. Als ik 's avonds echter op een terrasje zit te eten, komen ze langsgewandeld en ik nodig ze uit om even wat te drinken. Het wordt een erg gezellige avond!

30 januari
Omdat Phnom Penh zo groot is, besluit ik niet alles te voet te doen en ik heb ook geen zin om elke keer een mototaxi te moeten nemen. Dus ga ik op zoek naar een huurfiets, de ideale manier om door de stad te gaan. Het duurt even voordat het lukt (ik vraag het een paar keer, maar dat helpt niet veel en 1 keer wordt zelfs gezegd dat je hier nergens een fiets kunt huren), maar nu heb ik dan toch een fiets. En nog een redelijk goede ook! Het is wel effe wennen, door het verkeer hier. Om een voorbeeld te geven: in de stad is een grote rotonde, te vergelijken met de rotonde in parijs rond de arc de triomphe. De rotonde is druk en het verkeer rijdt er in principe rechtsom.... in principe... want tja, als je als autmobilist links af wil, dan ga je toch geen driekwartrondje rijden als het ook met één kwart tegen het verkeer in kan?.... Goed uitkijken dus.... ik ben blij dat ik geen motor heb gehuurd, met de fiets kan ik het nog wel in de hand houden... hoop ik ;-)
Vanochtend het koninklijk paleis bezocht (erg mooi) en nu al weer 2 uur aan het internetten om dit verslag weer up to date te maken.... maar we zijn weer bij!

groetjes allemaal en veel liefs!
Annelize