Langzaam in Laos
Door: Annelize
Blijf op de hoogte en volg Annelize
04 Januari 2007 | Laos, Vientiane
Hallo allemaal,
het is ekle keer weer leuk om jullie berichten te ontvangen, via deze site of per mail. Bedankt voor de goede wensen. We gaan er met z'n allen een mooi jaar van maken! :-)
Ik schrijf dit vanuit een inernetcafe in Laos. Hier is alles niet zo modern als in Thailand en dat is meteen te merken aan de kwaliteit van de internet-verbinding: nog gewoon met een telefoonlijntje en dus -in onze westerse ogen- berelangzaam. Het aanklikken op de kaart van onze locatie lukt ook niet, dus dat houden jullie nog tegoed voor de volgende keer... nu verder met het reisdagboek...
2 januari
We staan vroeg op en worden om 7:00 door Stephen, de eigenaar van ons guesthouse in Chiang Dao, bij de bushalte afgezleverd. De bus komt snel en om 8:45 zijn we al in Thaton. Daar kopen we tickets voor de boottocht naar Chiang Rai. De boot zalom 12:30 vertrekken. Een Zwitser benadert ons of we neit samen met hem en zijn vrouw een priveboot willen charteren, zodat we eerder weg kunnen. We zeggen dat onze eerste prioriteit ligt bij het verkrijgen van een ontbijt en dat we het eigenlijk niet zo'n ramp vinden om hier een paar uur door te brengen. Gelukkig maar, want Thaton blijkt een leuk plaatsje te zijn, gelegen in een vallei, omgeven door prachtige bergen. Terwijl Frank aan de rivier blijft zitten om wat te tekenen, loop ik de heuvel op naar de tempel. Een heel tempelcomplex ontvouwt zich, met verschillende gebouwen, in verschillende stijlen. Ook een soort bungalowpark vol met hutjes waar de monniken kunnen mediteren. Voor eentje ervan staat een dikke mercedes: ja ja, dat afleggen van alle bezit valt toch ook wel mee.... Boven op de berg zie ik een bergpad naar een dorpje verderop lopen. Het is zeer verleidelijk om dat pad op te gaan, want ik mis het echte wandelen (ik denk dat ik mijn wandelschoenen al met al 4 uur aan heb gehad in dit land en vraag me regelmatig af waarom ik ze meegenomen heb). Maar ja, Frank en de boot wachten beneden, dus ik keer om. Een uurtje voordat de boot vetrekt gebruiken we nog even de lunch en zien daar twee bekenden de boot naderen: Sylvie en Michel. Het is een leuk weerzien en we praten natuurlijk vn twee kanten bij wat we zoal gedaan hebben. De boottocht is schitterend. Laag zitten op het water trekt het mooie landschap aan ons voorbij. Het is voor het eerst dat ik de natuur hier echt mooi vindt. Want Thailand is een prima land om te reize, gemakkelijk, veel te zien en genoeg te doen, maar ik miste de mooie natuur. Die hebben ze dus hier verstopt! We hebben een geweldige stuurman, die de boot langs de vele ondieptes en stroomversnellingen manouvreert en zo nu en dan langzamer gaat varen als er iets interessants te fotograferen valt, zoals spelende kinderen in het water en waterbuffels. Halverwege is er een stop bij een verschrikkelijk toeristische plaats, waar je op een olifant kunt zitten of jezelf kunt laten fotograferen met een enorme slang om je nek. Als we weer verder varen blijken we van boot en stuurman te zijn gewisseld. Jammer, want we hadden onze eerste stuurman graag een fooitje gegeven.
In Chiang Rai zoeken we met z'n vieren een guesthouse en gaan daarna per twee de stad in, ieder op zoek naar zijn eigen bezienswaardigheden. Frank en ik gaan naar de nachtmarkt, waar we bij de stalletjes ons avondeten bij elkaar scharrelen.
3 januari
Vanuit Chiang Rai gaan we weer verder. Wij willen vandaag de grens over. Michel en Sylvie gaan nog iets noordelijker in Thailand, voordat zij de grens over gaan. Hoewel zji eerder in Thailand zijn aangekomen, vermeldt hun stempel dat zij pas 5 januari het land uit hoeven, terwijl onze stempel op 4 januari staat. De willekeur van de grenswachters...
Na een busrit van 4 uur zijn we in Chiang Khong, de grensplaats met Laos. Om naar Laos te gaan moeten we met een pontje de rivier de Mekong over. Als we ij de afvartplaats aankomen, worden we meteen doorverwezen naar het pontje, maar we moeten toch echt eerst het douanekantoor zoeken om een stempel te krijgen dat we Thailand verlaten hebben, anders krijgen we daar problemen mee als we Thailand weer in willen. Na enig gezoek vinden we het kantoor en krijgen we ons stempel. Aan de andere kant weer een immigratieformulier invullen om Laos in te komen en ja hoor, dan zijn we er: Laos! Het ritueel herhaalt zich: Frank installeert zich met een kop thee en alle tassen en ik loop rond om een guesthouse te zoeken. Als ik terugkom met mijn "buit": twee redelijke alternatieven, vertelt Frank dat de eigenaresse van het guesthouse waar hij zit thee te drinken op een grappige wijze klaagt: waarom gaat iedereen ergens anders heen? Ik heb ook prachtige kamers! Frank stelt voor even hier te kijken en ze blijkt gelijk te hebben: we krijgen een prachtige kamer met balkon met uitzicht (nou ja, een beetje door alle bebouwing heen kijken) op de Mekong. Het is wal wat duurder, maar met de prijzen hier kan het ervan af.
Het is weer even wennen aan een nieuw land. Waren we in Thailand net ingesteld op het links rijden en keken we bij eht oversteken nu de goede kant op, rijden ze hier weer rechts! Ook het geld is wennen. We betalen hier met de kip, die, net als de italiaanse lires destijds, geen 'kip' waard zijn en we dus al gauw in de honderduizenden terecht komen. We wisselen 100 dollar en zijn meteen milionair!
4 januari
Vandaag nemen we een vrije dag. Frank is niet helemaal in orde, zijn darmen zijn een beetje van streek (overigens gaat het met zijn voet weer prima!). We bezoeken natuurlijk nog wel even de plaatselijke tempel, die weer anders van stijl is dan wat we tot nu toe in Thailand gezien hebben. Even tijd om bji te komen, boekie te lezen en te reflecteren. Ondanks dat ik hele verhalen schrijf, bedenk ik dat ik ook dingen vergeet te schrijven: zoals het moment dat we met onze motorbikes op een weg reden en bijna een grote zwarte slang platreden die net aan het oversteken was... of de laatste massage in Chiang Mai, die twee uur en drie kwartier duurde en de veel belovende naam " heavenly relax" mee had gekregen, maar die wat mij betreft ook " devilish torture" had mogen heten, want mijn masseuse had mijn kuiten zo te pakken gehad dat ik moeite had met lopen.... ach ja... mooie herinneringen! ;-)
Zo, ik ga er een punt aan breien. De internetconnectie is dan misschien wel traag, maar hij heeft het wel goed uitgehouden!
Tot de volgende keer!
Annelize
het is ekle keer weer leuk om jullie berichten te ontvangen, via deze site of per mail. Bedankt voor de goede wensen. We gaan er met z'n allen een mooi jaar van maken! :-)
Ik schrijf dit vanuit een inernetcafe in Laos. Hier is alles niet zo modern als in Thailand en dat is meteen te merken aan de kwaliteit van de internet-verbinding: nog gewoon met een telefoonlijntje en dus -in onze westerse ogen- berelangzaam. Het aanklikken op de kaart van onze locatie lukt ook niet, dus dat houden jullie nog tegoed voor de volgende keer... nu verder met het reisdagboek...
2 januari
We staan vroeg op en worden om 7:00 door Stephen, de eigenaar van ons guesthouse in Chiang Dao, bij de bushalte afgezleverd. De bus komt snel en om 8:45 zijn we al in Thaton. Daar kopen we tickets voor de boottocht naar Chiang Rai. De boot zalom 12:30 vertrekken. Een Zwitser benadert ons of we neit samen met hem en zijn vrouw een priveboot willen charteren, zodat we eerder weg kunnen. We zeggen dat onze eerste prioriteit ligt bij het verkrijgen van een ontbijt en dat we het eigenlijk niet zo'n ramp vinden om hier een paar uur door te brengen. Gelukkig maar, want Thaton blijkt een leuk plaatsje te zijn, gelegen in een vallei, omgeven door prachtige bergen. Terwijl Frank aan de rivier blijft zitten om wat te tekenen, loop ik de heuvel op naar de tempel. Een heel tempelcomplex ontvouwt zich, met verschillende gebouwen, in verschillende stijlen. Ook een soort bungalowpark vol met hutjes waar de monniken kunnen mediteren. Voor eentje ervan staat een dikke mercedes: ja ja, dat afleggen van alle bezit valt toch ook wel mee.... Boven op de berg zie ik een bergpad naar een dorpje verderop lopen. Het is zeer verleidelijk om dat pad op te gaan, want ik mis het echte wandelen (ik denk dat ik mijn wandelschoenen al met al 4 uur aan heb gehad in dit land en vraag me regelmatig af waarom ik ze meegenomen heb). Maar ja, Frank en de boot wachten beneden, dus ik keer om. Een uurtje voordat de boot vetrekt gebruiken we nog even de lunch en zien daar twee bekenden de boot naderen: Sylvie en Michel. Het is een leuk weerzien en we praten natuurlijk vn twee kanten bij wat we zoal gedaan hebben. De boottocht is schitterend. Laag zitten op het water trekt het mooie landschap aan ons voorbij. Het is voor het eerst dat ik de natuur hier echt mooi vindt. Want Thailand is een prima land om te reize, gemakkelijk, veel te zien en genoeg te doen, maar ik miste de mooie natuur. Die hebben ze dus hier verstopt! We hebben een geweldige stuurman, die de boot langs de vele ondieptes en stroomversnellingen manouvreert en zo nu en dan langzamer gaat varen als er iets interessants te fotograferen valt, zoals spelende kinderen in het water en waterbuffels. Halverwege is er een stop bij een verschrikkelijk toeristische plaats, waar je op een olifant kunt zitten of jezelf kunt laten fotograferen met een enorme slang om je nek. Als we weer verder varen blijken we van boot en stuurman te zijn gewisseld. Jammer, want we hadden onze eerste stuurman graag een fooitje gegeven.
In Chiang Rai zoeken we met z'n vieren een guesthouse en gaan daarna per twee de stad in, ieder op zoek naar zijn eigen bezienswaardigheden. Frank en ik gaan naar de nachtmarkt, waar we bij de stalletjes ons avondeten bij elkaar scharrelen.
3 januari
Vanuit Chiang Rai gaan we weer verder. Wij willen vandaag de grens over. Michel en Sylvie gaan nog iets noordelijker in Thailand, voordat zij de grens over gaan. Hoewel zji eerder in Thailand zijn aangekomen, vermeldt hun stempel dat zij pas 5 januari het land uit hoeven, terwijl onze stempel op 4 januari staat. De willekeur van de grenswachters...
Na een busrit van 4 uur zijn we in Chiang Khong, de grensplaats met Laos. Om naar Laos te gaan moeten we met een pontje de rivier de Mekong over. Als we ij de afvartplaats aankomen, worden we meteen doorverwezen naar het pontje, maar we moeten toch echt eerst het douanekantoor zoeken om een stempel te krijgen dat we Thailand verlaten hebben, anders krijgen we daar problemen mee als we Thailand weer in willen. Na enig gezoek vinden we het kantoor en krijgen we ons stempel. Aan de andere kant weer een immigratieformulier invullen om Laos in te komen en ja hoor, dan zijn we er: Laos! Het ritueel herhaalt zich: Frank installeert zich met een kop thee en alle tassen en ik loop rond om een guesthouse te zoeken. Als ik terugkom met mijn "buit": twee redelijke alternatieven, vertelt Frank dat de eigenaresse van het guesthouse waar hij zit thee te drinken op een grappige wijze klaagt: waarom gaat iedereen ergens anders heen? Ik heb ook prachtige kamers! Frank stelt voor even hier te kijken en ze blijkt gelijk te hebben: we krijgen een prachtige kamer met balkon met uitzicht (nou ja, een beetje door alle bebouwing heen kijken) op de Mekong. Het is wal wat duurder, maar met de prijzen hier kan het ervan af.
Het is weer even wennen aan een nieuw land. Waren we in Thailand net ingesteld op het links rijden en keken we bij eht oversteken nu de goede kant op, rijden ze hier weer rechts! Ook het geld is wennen. We betalen hier met de kip, die, net als de italiaanse lires destijds, geen 'kip' waard zijn en we dus al gauw in de honderduizenden terecht komen. We wisselen 100 dollar en zijn meteen milionair!
4 januari
Vandaag nemen we een vrije dag. Frank is niet helemaal in orde, zijn darmen zijn een beetje van streek (overigens gaat het met zijn voet weer prima!). We bezoeken natuurlijk nog wel even de plaatselijke tempel, die weer anders van stijl is dan wat we tot nu toe in Thailand gezien hebben. Even tijd om bji te komen, boekie te lezen en te reflecteren. Ondanks dat ik hele verhalen schrijf, bedenk ik dat ik ook dingen vergeet te schrijven: zoals het moment dat we met onze motorbikes op een weg reden en bijna een grote zwarte slang platreden die net aan het oversteken was... of de laatste massage in Chiang Mai, die twee uur en drie kwartier duurde en de veel belovende naam " heavenly relax" mee had gekregen, maar die wat mij betreft ook " devilish torture" had mogen heten, want mijn masseuse had mijn kuiten zo te pakken gehad dat ik moeite had met lopen.... ach ja... mooie herinneringen! ;-)
Zo, ik ga er een punt aan breien. De internetconnectie is dan misschien wel traag, maar hij heeft het wel goed uitgehouden!
Tot de volgende keer!
Annelize
-
04 Januari 2007 - 20:48
Mosje:
He he eindelijk dan een berichtje van deze ontrouwe miep. Maar lieve Annelize (en Frank) ik was het adres kwijt. Dank zij Bettie nu gelukkig weer terecht. Wat een verhalen heb ik gemist maar inmiddels gelezen. Heel veel herkenning want menig plaatsje in Thailand hebben wij ook bezocht met de bekende en minder bekende uitstapjes.
Ik hoop nog goede tips te krijgen want dit jaar wordt het voor ons Vietnam en Cambodja en misschien ook nog Laos.
Helemaal vergeten,\De allerbeste wensen voor 2007 en heel veel geluk liefde en gezondheid.
Ik zal nu een trouwe fan van jullie worden en kijk al uit naar het volgendeverhaal.
Liefs Mosje -
08 Januari 2007 - 09:12
Han De Geest:
Ben net thuis en snel even gaan kijken naar jullie berichten. Hoe is het met je oor( dat weet ik nu dus) enzo? Het lijkt als je het leest een erg druk programma? Wellicht is dat niet zo. Veel geluk en succes in 2007 en groet Han -
08 Januari 2007 - 18:10
Carmen:
Via deze weg de beste wensen voor 2007 (ook voor alle mee-lezers!), dat in elk geval voor jullie goed begint! Eindelijk de tijd genomen om je berichten goed te lezen... Ik weet uit ervaring (Engeland) dat je heel erg goed heel erg uitgebreid kunt schrijven, maar dit reisschema slaat wel alles! Hoewel veel, intensief en vol met (nieuwe en oude) indrukken, klinkt het fantastisch! Bedankt ook voor jullie lieve kaart! Hier alles rustig, we zijn zelf net terug van een week wintersport (hoezo tegenstelling?), leuke ervaring dat het pas echt (en genoeg om te skiën) gaat sneeuwen als je ter plekke bent... voelt als een cadeautje! Gelukkig wel warme nachten in ons luxe appartementje, verschil moet er zijn!
Maargoed: geniet-ze de komende weken en blijf schrijven!
-
10 Januari 2007 - 20:42
René En Familie:
Hallo Annelize en broertje,
Allereerst nog een gelukkig, gezellig, gezond en succesvol 2007 (samen) gewenst!
Ook de groeten van de hele familie van Latum , die waren hier met oud en nieuw. Ik heb de verhalen geprint en aan Pa & Ma gegeven. Het blijft erg leuk om die reisverhalen te lezen. Ik ben ook heel benieuwd hoe het met jullie samen gaat.
Groeten,
René en de rest van de familie -
11 Januari 2007 - 07:39
Annemiek:
Hallo avonturiers.
Nog de beste wensen voor het nieuwe jaar. Jullie vermaken je wel zo te lezen; veel gezien en veel gedaan. En bedankt voor jullie kaartje, slaat het boeddhisme al een beetje bij je aan???
Trouwens, weet je wel zeker dat die mercedes en die monnik bij elkaar horen?....
Peter en ik zijn net terug uit
nepal, een rampenreis is het geworden. 2 dames hebben hun heenvlucht gemist waardoor de terugvlucht gecanceld was (vreemd he), dit heeft me 4 dagen gekost om weer goed te krijgen. Peter is met een reddingshelicopter uit de bergen gehaald en door een batterij pillen en drankjes weer op de been. De groep heeft 2 dagen vast gezeten in de bergen en was in de stress en dus kwaad...hun vlucht kwam net op tijd. Verder nog wat ziektes en een kaakontsteking in de groep. Wij zijn later teruggekomen (13 uur op doha als toetje)en helemaal kopot, ik lig al 3 dagen om 8 uur in bed!
In Ravenstein begonnen met mijn praktijk en dat lijkt goed te gaan!! Gelijk volle bak!
Leuk om je verhalen te lezen; misschien ooit een boek?
Groetjes en tot mails,
Annemiek.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
