Rivieren en boottrips

Hoi allemaal,

daar is ze weer! Bedankt voor jullie berichten. Elke keer zit ik hier weer met een brede glimlach jullie reacties te lezen. Het is fijn te weten dat er zoveel mensen met ons meeleven en met interesse onze avonturen volgen! Even reageren op een paar van jullie berichtjes: voor Mosje: We horen van verschillende mensen dat Vietnam erg mooi moet zijn, mooier dan Thailand en Laos. Dus een goede keuze om daar heen te gaan! Ik ga er niet heen, dus ik kan je niets uit eerste hand vertellen, maar ik geef het maar door. Voor Laos en Cambodja: blijf lezen! :-)

Dan jullie vragen hoe het met mijn oor gaat en met Frank en mij. Met mijn oor gaat het op dit moment niet goed. Ik heb de antibiotica kuur afgemaakt, zonder enige verandering van de klachten. Mijn verkoudheid is wel over, maar mijn oor bleef lopen. Vannacht voor het eerst dat er minder vocht uitkwam, maar nu doet het wel pijn, terwijl dat tot nu toe niet het geval was. Dankzij een ontmoeting met een nederlandse huisarts (zie verderop) heb ik weer wat tips om er iets aan te doen. Ik heb nu oordruppels gekocht, in de hoop dat het nu eindelijk een keertje over gaat. Tot nu toe ws het alleen maar lastig, vanwege het doof zijn, maar pijn is vervelender. Helaas, the story goes on...

Wat Frank en mij betreft: het reizen samen gaat prima. Zoals alles wat we tot nu toe samen hebben gedaan gaat het allemaal gemakkelijk en vanzelf. Wel hebben we ook de conclusie getrokken dat we gewoon hele goede vrienden zijn en dat we niet verliefd zijn. Het echte "wow"-gevoel is er dus niet en voor een echte relatie vinden we dat beiden toch niet genoeg. Gelukkig hebben we beiden hetzelfde gevoel, kunnen we er goed over praten en hebben we er beiden vrede mee. Deze reis is dus een prachtige ervaring die we samen delen en waarschijnlijk pikken we in Frankrijk/Nederland beiden ons leven weer "gewoon" op.

En ja, het reisschema in Thailand was op het laatst wat veel, daarom doen we het in Laos wat rustiger aan... ondanks dat is er genoeg te beleven en te vertellen:

5 januari
Vandaag stappen we op de boot naar Pakbeng. 6 uur zitten we op een houten, laag bankje, waarvan het zitgedeelte te smal is om echt lekker op te zitten. Na 6 uur zijn we dan ook blij dat we onze benen weer kunnen strekken en van de boot af mogen. Toch hadden we deze rit niet willen missen. De Mekong slingert zich door prachtige natuur en langs kleine dorpjes, waar het dorpsleven nog in oude stijl wordt geleefd. Als we tegen schemertijd in Pakbeng aankomen, loopt de boot leeg en zoekt iedereen een guesthouse. Wij zijn een van de laatsten en hebben dus niet zoveel keus meer en komen daardoor in een iets duurdere tent dan we tot nu toe gewend zijn. Ach, voor een keer is dat ook prima.

6 januari
Pakbeng is een stadje midden tussen Huay Xai en Luang Prabang, dat alleen leeft van de toeristen die in twee dagen met de boot van Huay Xay naar Luang Prbang gaan (of vice versa) en verplicht zijn in Pakbeng te overnachten. Als 's avonds de boten aankomen leeft het dorp op, iedereen staat bji de boot zijn guesthouse aan te prijzen om te proberen genoeg klanten te krijgen. Bijna iedereen blijft maar een nacht. Wij besluiten echter een dagje hier te blijven en iets meer te zien van de omgeving. We maken een wandeling dor zomaar een pad te volgen dat we vinden. Het pad loopt voert ons naar een dorp waar ze net bezig zijn met de slacht van 3 koeien en een waterbuffel. Kennelijk is er een groots feest op til, want dat is wel erg veel vlees tegelijk. Als wij langs lopen ligt er al een koe dood en de rest staat op zijn lot te wachten. Frank wil wel blijven kijken, maar ik loop liever door... Het pad voert ons verder langs een riviertje. In het riviertje zijn twee meisjes bezig vis te vangen. Als visnet gebruiken zij een klamboe. We lopen ongeveer 2 uur door, in de hoop een doorsteek te vinden naar Pakbeng, zodat we niet dezelfde weg terug hoeven. Na 2 uur lopen komen we weer in een dorp. Frank wil een tekening maken en als hij zijn tas neerzet, komen uit alle hoeken en gaten volwassenen en kinderen, die als bijen op de honing op die tas afvligen. Waarschijnlijk denken ze dat we van alles gana uitdelen. Als er dan alleen een tekenboek en een pen uitkomen, blijven de jongens en mannen staan kijken naar wat Frank doet en komen de vrouwen op mij af. Steeds dichterbij en "assertiever" steken ze hun handen naar mij uit om te bedelen. Het worden er erg veel. Niet alle kinderen hebben kleren aan. Ik zie een kind waarvan het achterhoofd onder zit met -denk ik- schurft. De oren zijn bloederig. Geen prettig gezicht. Een vrouw laat mij haar kind zien met een wond op haar beentje. Confronterend. Ik voel me machteloos en onprettig. Ik zeg tegen Frank dat ik weg wil. We pakken in en lopen terug. Regelmatig vragen we aan iemand die we tegenkomen " Pakbeng?" en wijzen we een richting uit, maar meestal kijken ze ons nietszeggend aan of negeren ons totaal. 1 keer is het antwoord: " 10.000 kip". Vantevoren hadden vele mensen tegen ons gezegd dat de Laotianen zulke vriendelijke mensen zijn en altijd lachen, maar wij merken er weinig van. Tot nu toe komen we vooral stuursheid en negeren tegen en weinig vriendelijkheid. 's avonds aanschouwen we de drukte op de pier als de boten aankomen. En wie zien we daar weer? Ja hoor, daar komen Sylvie en Michel van de boot af... het weerzien is hartelijk en we dineren samen. Waar zal het volgende weerzien zijn?

7 januari
We verlaten Pakbeng. Het oorspronkelijke plan was om door te gaan met de boot naar Luang Prabang, maar een Belgische die we tegen kwamen zei dat we toch echt niet te snel door het noorden van Laos moesten reizen, omdat het daar zo mooi is. Dus besluiten we om een omweg te maken. In plaats van de boot naar het zuiden, nemen we de bus landinwaarts. In de bus praten we met 2 nederlandse meiden. Na 4 uur zijn we in Udomxai. De 2 nederlandse meiden willen daar blijven, maar wij willen verder naar Nong Khiaw. Op de bustabel staat vermeld dat er om 14:00 uur en om 16:00 uur een bus gaat. Mooi, het is nu 12:45, dus de bus van 14:00 uur is ideaal. Ik loop naar het loket om keertjes te kopen en krijg te horen: no bus today. even later kan het toch, als we genoeg mensen bij elkaar krijgen om een bus te betalen. 10 mensen zijn nodig en de prijs wordt ons gezegd. We betalen 1/10 en gaan op weg. Uiteindelijk blijken er 14 toeristen in het busje (een omgebouwde pickup truck) te worden gepropt, dus ze hebben een aardige winst gemaakt. Maar goed, we zijn op weg. Frank kiest een plek staand achter op. Koud, maar wel het beste uitzicht, terwijl de rest niet veel meer ziet dan zijn overbuurvrouw/man en bijna stikt in de uitlaatgassen. Maar 3 uur later zijn we dan toch in Nong Khiaw. Als we uitstappen is meteen het gevoel: wow, wat is het hier mooi! Een mooie vallei met daarin de rivier en omgeven door prachtige limestone-bergen. Wel 10 keer zeggen we dat we blij zijn dat we hier heen zijn gegaan. Dit is echt de mooiste natuur die we tot nu toe gezien hebben op deze reis. Als we 'savonds aan het diner zitten zien we ineens bekenden: de twee nederlandse meiden. Van twee kanten klinkt het: hoe komen jullie hier?? Het blijkt dat zji Udomxai niet zo'n leuk plaatsje vonden en direct door zijn gegaan EN... dat er dus toch een bus ging! We slapen vannacht erg basic: koud, hard en de hanen beginnen vannacht al om 1:30 een wedstrijdje "wie het hardst kan kukelen". Onnodig te zeggen dat we niet zoveel slapen...

8 januari
Vandaag willen we met de boot stroomopwaarts naar Muang Ngoi. Je kan daar alleen per boot komen, wat betekent dat er in het dorpje geen auto's zijn. Ik verlang ernaar om even echt in de natuur te zijn, zonder al te veel geluid van machines en motoren. De reguliere boot gaat om 11:00, maar voor 25 dollar kunnen we een boot charteren. Samen met twee deense meiden doen we dat en vertrekken we om 9:15. Muang Ngoi is prachtig gelegen aan de Mekong. Een dorpje waar het dorpsleven nog in volle glorie te bewonderen is. Kippen, varkens, honden, katten lopen door de "hoofdstraat", alles door elkaar. 's ochtends en 's avonds wast iedereen zichzelf en zijn/haar kleren in de rivier. in de koude uurtjes, 's ochtends vroeg en 's avonds als het donker is, warmt iedereen zich bij een vuurtje. De kinderen gaan naar school in uniform en voordat ze naar school gaan eten ze even een kom soep bij een stalletje (niet meer dan een tafeltje) langs de straat. Alles is stoffig, omdat hier nog niets verhard is. Alles gaat hier per boot en waar we gewend aan raken is dat er veel gehoost wordt: zowiezo voordat de boot vertrekt moeten er liters water uit, maar soms zie je ook bootjes langsavren, waarbij continue gehoost moet worden. En denk nou niet bij een boot dat dat iets groots is... ;-) Overigens zie we ook een hele originele: gemaakt van de schil van een niet-ontplofte bom. Ja, ze weten hier de dingen te gebruiken!
Wijs geworden van de vorige nacht, gaan we op zoek naar een guesthouse met goede matrassen. Het valt niet mee en ik zie heel wat guesthouses van binnen, voordat we het enige guesthouse met echte matrassen hebben gevonden. Weliswaar dan geen uitzicht over de Mekong, maar wel goed slapen! 'smiddags maken we een wandeling naar het achterland, langs grotten en naar een volgend dorpje. Het is prachtig. Voor het eerste denk ik: ja hier zou ik graag een langere trektocht maken, van dorp naar dorp, zoals ik in Nepal heb gedaan. Het landschap is erg uitnodigend EN... de mensen zijn hier WEL aardig: veel "sabaaidee" (hallo) en vele glimlachen. We voelen ons hier echt prettig.

9 januari
We blijven in Muang Ngoi. We charteren een boot en gids om even verder stroomafwaarts naar een waterval te gaan. Dat blijkt een goed besluit. Het is een mooie wandeling en het laatste deel moeten we door het riviertje en over rotsen klimmen. We genieten! Met de lunch zijn we weer terug en de rest van de dag gebruiken we om heerlijk te relaxen. 's avonds komen we "onze" meiden weer tegen. We raken nu wat langer aan de praat en gaan gevieren eten. Die ene blijkt huisarts te zijn... toeval bestaat niet? (zie boven) ;-)

10 januari
We vertrekken uit Muang Ngoi. Eerst met de reguliere boot van 9:30 terug naar Nong Khiaw. De boot wordt overvol geladen en we kome niet weg omdat hji vast zit op de bodem: te zwaar. Iedereen er weer uit. Als hij enigszins los komt stapt iedereen weer in. Weer zitten we vast. De bootsjongens duwen met man en macht tegen de boot, die daardoor bijna kapseist en behoorlijk kraakt. Sommigen worden ongerust en denken dat de boot zal breken. Er moeten er weer een paar uit. Uiteindelijk lukt het toch en zijn we los. Als haringen in een ton varen we in een uur terug naar Nong Khiaw. Daar kunnen we onze knieen weer even strekken. We zijn van plan verder met de boot te gana, naar Luang Prabang. Een van de mooiste boottochten van Laos is ons verteld. Maar dan moet ik echt wel meer beenruimte hebben! Dat lukt, weer charteren we een boot, nu met 11 man en voor 10 dollar per persoon zijn we op weg. Het is een heerlijk relaxte tocht (met genoeg ruimte!) en met mooie uitzichten. Het laatste stuk duurt net iets te lang, omdat onze bootsman er kennelijk niet zo'n zin meer in heeft en steeds langzamer gaat varen. Uiteindelijk zijn we er dan toch en we vinden een leuk guesthouse met een prachtige tuin. 's nachts worden we beiden even wakker en constateren: wat een stilte! Na vele nachten "genoten" te hebben van het vele hanengekukel en hondengeblaf dat het orpsleven verrijkt, valt de stilte hier als een deken over ons heen. Tja, kennelijk moet je hier naar een stad om 's nachts de rust te vinden.

11 januari
Luang Prabang is een heerlijk stadje, met vele mooie authentieke, frans koloniale gebouwen. Wat heerlijk is, is dat het een rust uitstraalt die zeer goed doet. We voelen ons beiden zeer relaxed hier. Vandaag doen we niet zoveel bijzonders: even naar de pharmacie, tickets regelen, Frank maakt een tekening en ik zit hier in het internetcafe. Een regeldagje.

Tot zover! Nogmaals bedankt voor jullie warme reacties!!! groetjes en veel liefs voor iedereen!