relaxen in Sokuthai

Hallo allemaal! Daar ben ik weer. Negen dagen nadat ik het vorige bericht heb geplaats en met naar mijn gevoel alweer voor negenTIG dagen aan ervaringen. Goede, fantastische ervaringen en ook eentje wat minder.... even in de chronologische volgorde dan maar....

7-10 december: lazy on the beach
Vanuit Ranong namen we de boot (een long boat: laag op het water met een buitenboordmotor aan een lange staaf) naar Koh Chang. Een eiland in de Andaman sea, met wat kleine "resorts" (een resort is hier en verzameling eenvoudige bungalows), een wit strand, groene bergen en nog weinig toeristen. Tja, je moet aardig wat afreizen om hier te komen en dat schrikt toch mensen af... elk nadeel heeft zijn voordeel niet waar...
Op Koh Chang checkten we in bij Sunset Bungalows, uit de Lonely Planet geprikt (we moesten de bootsman een accomodatie opgeven, zodat hij ons daar voor de deur af kon zetten) vanwege de beschrijving: "friendly atmosphere". Dat klopte. In eerste instantie voelden we ons er niet helemaal thuis, want de andere gasten bestonden voornamelijk uit duitse, langharige, overjarige hippies en niemand antwoordde ons " good afternoon". Maar dat bleek later reuze mee te vallen. We kregen een bungalow met uitzicht op strand, maar moesten daar dan wel het exorbitante bedrag van ca 7 euro per nacht voor betalen, maar ja, dan heb je ook wat. De eigenaresse bleek ook nog eens de beste kok van het eiland te zijn (dat werd ons verteld en na de eerste heerlijke maaltijd hebben we ons eigen vergelijkend warenonderzoek maar laten zitten), dus we hadden niets te klagen. 's middags als de ersget hitte voorbij was (ja we hebben het zo zwaar...), werd er door de eigenaars en de gasten een potje volleybal gespeeld. Hoezo een zware reis maken? Dit was VAKANTIE! We deden niet veel meer dan genieten... van de zon, van het eten, van de rust, van elkaar.

11-15 december: duiksafari.
Ja hoor, 11 december ging het beginnen: wijgingen de Andaman zee ontdekken, zowel boven (vanaf het schip, als onder het water. De eerste paar duiken waren nou niet dat je zegt geweldig.... het zicht was veel slechter dan ik verwacht (en gewend-verwend- ben in Egypte), de diveguide was erg onduidelijk, sterke stroming die tijdens de duik steeds van richting verandert, waardoor je er niet aan ontkomt om ertegenin te moeten zwemmen (NIET mijn favoriete bezigheid), wennen aan de uitrusting (oh wat ben ik toch gelukkig emt mijn eigen spullen thuis!) EN... iets heel speciaals van de Andaman sea en net nieuw sinds de tusnai geweest is.... zo nu en dan (demiddeld 2 a 3 keer per duik) komt er plots een koude, onheldere stroming dwars door het warme water heen. En als ik zeg koud, dan bedoel ik: KOUD! De eerste keer weet je niet wat je overkomt. Hoewel we er uitgebreid over gebriefd waren en het advies was: houd je ergens aan vast en na 5 minuten is de stroom weer weg (dat was ook waar), was het NIET leuk om zo klappertandend in dat water te liggen. Afijn... ik verlangde naar Egypte, de Maladieven, .... maar... het moet gezegd worden: mijn mening is in de loop van de dagen volledig omgeslagen in: GEWELDIG! Het zich werd steeds beter, we wenden (sort of) aan de koude stromen, we hadden meer en meer mooie ontdekkingen onder water. Met elke duik werd het beter. En wat ook leuk was, ik werd zelf ook beter in het ontdekken van bijzondere dingen. Vooral de kleine dingen dan... ha ha... bij 1 duik had ik een naaktslak (die zijn onder water erg kleurrijk en mooi) ontdekt en wilde deze aan Frank laten zien, die rechts boven mij zweefde. Ik wuifde naar hem en wees op de naaktslak toen er opeens van links boven aan mijn tank werd gesjord door een andere duiker. Een beetje verstoord keek ik om en daar was ie.... links boven ons "vloog" en gigantische manta!!! Had ik hem bijna niet gezien met mijn neus op het rif.... Die manta hebben we trouwens nog een paar keer gezien. Frank was meestal wat eerder door zijn lucht heen dan de rest en dan gingen we samen naar boven. Op 5 meter maak je dan een stop van 3 minuten (uit veiligheid ivm decompressieziekte) en die maakten we meestel " out in the blue". Omdat de stroming zo sterk was, lieten we ons aan het eind van de duik mevoeren en de stroming nam ons mee van eht rif af, zodat je niets anders ziet dan blauw om je heen: boven, onder, zijwaarts. Een maal waren we weer aan het freefloaten daar in het blauwe, komt ineens die manta weer voorbij zetten! Errug leuk!!! Een andere mooie ervaring was na de nachtduik: we waren net weer aan boord en stonden op het achterdek onze pakken uit te trekken, komt er ineens en slang (ja een ECHTE: 2 meter lang en zo'n 10 cm dik) over het water aan. Recht op de boot af (nou ja, met kronkels dan he, zo'n slang maakt nogal wat bochtjes). We stonden gefascineerd te kijken. Maar de fascinatie sloeg enigszins om in onrust, toen de slang probeerde aan boord te komen... de bootsjongens probeerden hem met een bezemsteel van het platform af te duwen, maar hij kwam steeds terug... ik zag een stuk van zijn lijf al over het platvorm heen komen.... uiteindelijk moest de kapitein de motor aanzetten zodat de propellor ging draaien om hem weg te jagen. Hopelijk is hij daarbij niet in de schroef geraakt...

15-16 december: Ranong - Sukothai
Na deze fantastische duikervaringen stonden we 15 december 's avonds weer op de kade in Ranong. We werden door een vriendelijke pickup-truck chauffeur naar het centrum gebracht. Frank en ik hadden besloten om te proberen direct met de nachtbus door te gaan naar Bangkok. We lieten ons afzetten bij het busstation en vroegen om kaartjes... 20 minuten later waren we op weg naar Bangkok. 10 uur in de bus. Ik had het geluk redelijk wat te kunnen slapen, maar bij Frank lukte dat niet. En nu komt de wat minder positieve ervaring.... toen we om 4:30 uur in bangkok aankwamen en een taxi namen, kwam ik erachter dat mijn portemonnee leeg was gehaald... hij zat in de bus in mijn tas, die boven in het rek lag. Niet slim dus en dit was mijn "wake-up call". Het reizen hier in Thailand voelt zo gemakkelijk, zo veilig, dat ik nonchalant was geworden. Gelukkig had de dief alleen het geld en de travellers cheques gestolen (en mijn pasfoto's maar dat zal wel een foutje zijn geweest) en zaten mijn bankkaarten er nog in. Balen dus, maar het geld was niet al te veel (ca 200 euro cash en 200 dollar aan cheqmen en een taxi namen, kwam ik erachter dat mijn portemonnee leeg was gehaald... hij zat in de bus in mijn tas, die boven in het rek lag. Niet slim dus en dit was mijn "wake-up call". Het reizen hier in Thailand voelt zo gemakkelijk, zo veilig, dat ik nonchalant was geworden. Gelukkig had de dief alleen het geld en de travellers cheques gestolen (en mijn pasfoto's maar dat zal wel een foutje zijn geweest) en zaten mijn bankkaarten er nog in. Balen dus, maar het geld was niet al te veel (ca 200 euro cash en 200 dollar aan cheques, maar die zijn verzekerd) en de blijdschap overheerste dat mijn bankkaarten er nog in zaten. Voortaan wat voorzichtiger zijn dus.

In Bangkok gingen we direct door naar het vliegveld om te proberen een vlucht te krijgen naar Sukothai, onze volgende bestemming. We hadden geluk: 2 uur later ging er al een vlucht! De enige van die dag! Meteen kaartjes gekocht en ingestapt in een klein propellorvliegtuigje. Mijn volgende misstap: ik had mijn duikcomputer in mijn grote rugzak laten zitten. Dit mag nooit met vliegen, omdat de bagageruimte niet kunstmatig op druk wordt gehouden en je zo je drukmeter kunt verpesten. Weer reisde er een engeltje met mij mee: omdat het een klein vliegtuig was, was de bagageruimte tussen de cockpit en de cabine.... en dus op druk!!! Tja Annelize... hoever ga je je geluk beproeven??
Bij het uitstappen op Sukothai airport overviel ons de weldadigheid van de rust, ruimte en temperatuur. We zijn weer echt op vakantie! We lieten ons naar een guesthouse brengen (weer uit de LP geprikt) waar we wer en leuke bungalow uitzochten en hebben de rest van de dag gebruikt om een beetje bij te komen van de -toch weer- lange trip. Weer en echt bed te hebben is een luxe: slapen op de boot was niet fantastisch en de bus was natuurlijk helemaal niks... dus vannacht liggen we weer in een gewoon bed!!!

Thailand 2e indruk: vorige keer schreef ik: heerlijk om wer in Azie te zijn. Ja dat is nogsteeds zo, hoewel ik nauwelijks het gevoel heb in " mijn" Azie te zijn... het is hier zo rustig, gestructureerd: de bussen rijden op tijd, de straten zijn niet overvol, het verkeer rijdt rustig in twee banen op een tweebaansweg en wringt zich niet door elkaar om elke vierkante centimeter te benutten, er wordt nauwelijk getoeterd.... is dit ook Azie?? Maar niets te klagen hoor, het is HEERLIJK!!!

Zo, dat was en lang verhaal dit keer. Bedankt voor jullie berichtjes. Het is heerlijk om hier nieuws van "thuis" te krijgen!

groetjes
Annelize en Frank