acclimatiseren

Hoi allemaal,
Wat leuk om jullie reacties weer te lezen!! En fijn te weten dat er weer een mensen met mij "meereizen" via deze digitale route...:-)

7 januari
Vandaag is een regeldagje. Allereerst ga ik zorgen dat ik mobiel word: oftewel op jacht naar een motortje. Dat blijkt zo in de ochtend geen enkel probleem te zijn en voor 200 baht (4 euro) per dag heb ik mijn eigen transport. Ik rijd een beetje in de buurt rond en ga dan terug naar het hotel, lezend en wachtend op het tijdstip dat ik mag verhuizen. Om 13:00 zit ik prinsheerlijk op het balkon van mijn nieuwe, inderdaad fraaie bungalow. Hij ruikt fris, heeft geen buren en biedt een mooi uitzicht. Wat wil een mens nog meer?

's middags rijd ik naar Patong. Inderdaad, een vreselijke plaats, het mekka van de toerist. Hier vind je alles wat een "echte" toerist nodig heeft: bars, MacDnalds, Burger King, Starbucks, etc etc... niet echt mijn plekkie. Maar goed, ik heb hier een afspraak. Om 17:00 heb ik afgesproken met Christoph, de man van het duikcentrum met wie ik via internet mijn liveaboard heb geregeld en die me zeer vriendelijk nog allerlei andere informatie had gegeven. Ik heb op zijn verzoek een fles Metaxa uit Nederland meegenomen, omdat hij daar verzot op is en dat hier niet te krijgen is. Als ik de fles op de toobank zet is hij helemal verguld: 7 sterren, zulke goede heb ik nog nooit gehad! Ik heb er geen verstad van, maar kennelijk heb ik in de roos geschoten dus. Het is leuk om iemand zo blij te zien. Hij neemt uitgebreid de tijd voor me om me aan de hand van de kaart van het eiland Phuket allerlei bezienswaardigheden te wijzen en ik boek ook nog drie duiktripjes bij hem. Overmorgen is de eerste.. ik ben benieuwd! Voordat ik terugrijd naar Karon ga ik eten in Patong. Ik laat mij verleiden door de uitgestalde vissen bij een groot restaurant. Tja... het eten is wel oke, maar de bediening loopt er maar sjagrijnig bij en ik word weggestopt in een hoekje achterin. Nee, geef mij dan de strandtentjes maar. Veel leuker personeel en minstens net zo goed eten.

8 januari
Vandaag ga ik per motor het eiland verkennen. Ook met de missie om een hotel te zoeken waar ik zou willen zitten nadat ik terugkom van de liveaboard die ik ga doen. Ik heb dan nog 4 nachten hier te gaan en daarvoor nog geen hotel geboekt. Ik rijd naar de stranden in het noorden en kom terecht op Kamala Beach. Dat ziet er aardig uit. Niet te groot, toch alles aanwezig en een hotel dat me, na een rondwandeling over het terrein, wel bevalt. Even onthouden dus. Ik wil nog niet beslissen, want het eiland is nog groter.
Kamala Beach is 1 van de stranden die 3 jaar geleden getroffen zijn door de Tsunami. Er is een monument opgericht en er staan overal panelen met daarop de vluchtroutes. Opvallend is dat er verschillende routes zijn: 1 voor de "local people" en 1 voor de toeristen... die voor de toeristen is beduidend langer... hmmm..
De rest van de dag toer ik wat rond, zonder veel noemenswaardig te zien of beleven.

9 januari
Vandaag de eerste duikdag. Ik word om 8:00 uur opgehaald en dan gaan we naar de haven. Als we daar aankomen schrik ik me rot: zoveel boten! Sharm El Sjeik (Egypte) is er klein bij! De boot waar we opgaan is ook even schrikken: minstens 40 of 50 mensen aan boord. Pfff... ik had AoNang nog in mijn hoofd, met 1 of 2 boten en ca 15 gasten...
We varen af en gaan naar Racha Yai. Een "easy dive" stek en dus uitermate geschikt voor de onervaren duikers. Dat is goed te merken, want het is er ten eerste heeeel druk en ten tweede zorgen de onervaren duikers voor slecht zicht onderwater, doordat zij de zandbodem continu in beweging zetten en het zand het water troebel maakt. Maar goed, het is wel een rustige relaxte duik en ik had deze plek ook expres gekozen om mijn eerste duik simpel te houden. Mijn buddy op de eerste duik is John uit Engeland. De gids is Nan en we worden vergezeld door een ondervaren Australisch stel dat inderdaad ook steeds het zand opwervelt. Toch is het geen slechte duik, met o.a. een octopus, sepia, naaktslakken, morene, zeeduivel en en kleine frogfish. Voor de tweede duik is John plotseling verdwenen en gaan we slechts met z'n vieren naar beneden. De jongen van het australische stel duikt als een dolfijn: onrustig en continue van onder naar boven. Binnen 30 minuten is hij door zijn lucht heen en luidt het oordeel: naar boven... helaas.
Wat me tegenvalt is dat ik het toch weer koud heb onder water. Ik heb dit keer expres mijn 5 mm longsuit meegenomen in plaats va de 3 mm shorty die ze hier verhuren. De sokken die ik bij me heb helpen wel iets, maar volgende keer moet ik toch ook echt mijn kap meebrengen. Tenslotte verlies je veel warmte via je hoofd. Het water is - niet schrikken - 29 graden en Annelize heeft het koud... :-(

Als we terug in de haven zijn worden we weer met busjes teruggebracht naar onze hotels. Ik beland weer naast John en hij vertelt mij zijn persoonlijke ervaring met de Tsunami, op de Seychellen. Daar was het minder erg dan hier, maar zo'n persoonlijk relaas is, zonder dat hij het sensationeel maakt, toch indrukwekkend. Om 16:00 uur ben ik weer terug in het hotel. Ik lees nog wat en eigenlijk is dan de tijd gekomen om te douchen en te gaan eten, maar ik vecht tegen de slaap... en die wint uieindelijk. Om ca 17:30 val ik zonder te douchen en zonder te eten in slaap. Om 20:00 ben ik weer wakker. Het kan nog altijd... douchen en eten... ja het kan... maar ik draai me om en val weer in slaap. Tot de ochtend slaap ik door... kennelijk had ik het nodig.