Rondtoeren, duiken en relaxen

10 januari
Vandaag ga ik weer verder met het verkennen van het eiland per motor. Ik rijd naar het zuiden en mijn eerste stop is een uitzichtspunt boven op een heuvel, dat uitzicht geeft op de stranden en baaien aan de hele westkust van Phuket-eiland. Het is een heel toeristisch punt, maar ik ben er zo vroeg dat er nog niemand is. Ik houd van het bezoeken van dit soort mooie plekken op tijdstippen dat er nog niemand is en ik geniet. Even verderop weer een viewpoint, dit keer met een vuurtoren en een rond monument met in het midden de boeddha. Ik zie dit eerst aan voor ene toeristische uitstalling, want rondom de boeddha en de muurtjes eromheen zijn duizende houten en stenen olifanten uitgestald. Maar er is geen verkoper... nee dit iskennelijk een heilige plek geheel gewijd aan de olifant. Zoveel verschillende olifanten in vele vormen en maten heb ik nog nooit bij elkaar gezien. Ik maak mijn eerste foto van de vakantie.
Dan verder naar het zuiden. Ik kom in Nayharn Beach, een uithoek en een relatief onbedorven stuk. Volgens de Lonely Planet komt dat doordat het boeddhistische klooster dat hier gevestigd is een groot deel van het land in eigendom heeft, waardoor projectontwikkelaars geen kans krijgen om hier grote hotels neer te zetten. Een gevoel van rust daalt op me neer, wat een heerlijke plek om te zijn. De baai is mooi en ligt beschut, waardoor hier vele zeilschepen liggen. De baai wordt gesierd door verschillende kleine mooi groene rotseilandjes. Dit is zeker een alternatief om die laatste dagen door te brengen na terugkomst van mijn liveaboard. Er zijn twee hotels in deze baai. 1 ervan is de royal phuket yacht club, met zoals ik later op internet opzoek, zeer dure kamers, maar de andere Sabana Resort, is betaalbaar. Bovendien is er niet al te ver weg een franse bakery met heerlijke koffie en heerlijke croissants... :-)


Verder gaat mijn toch, richting Phuket-town. Ik probeer alle plekken te vinden die Christoph mij op de kaart heeft aangewezen, maar soms valt dat neit mee en aangezien ik bij sommige ook evrgeten ben waar ik naar op zoek ben, is het ook lastig rondvragen. Phuket Town is gewoon een drukke vieze stad. Ik rijd er snel doorheen. Als ik weer eens zomaar een zijweg neem kom ik boven op een heuvel met uitzicht op Phuket town. Ik zit er even en hoor dan de eerste Nederlanders sinds ik hier ben. Het is een groepje van 3 mannen met een gids. De manier waarop ze praten doen me besluiten vooral niet te laten merken dat ik ook Nederlandse ben... het soort toeristen/landgenoten waar ik me liever niet mee associeer.

Via het oosten en midden kom ik weer in het noord-westen terecht, op Kamala Beach. Ja dit, is toch wel een plek waar ik mijn laatste vakantiedagen wil doorbrengen en ik besluit via internet een reservering te maken. Wat raar is is dat een reservering rechtstreeks bij het hotel duurder is dan via de website waar ik eerder mijn huidige hotel heb geboekt en dus gebruik ik hun diensten weer. In goed vertrouwen dat het nu geregeld is vervolg ik mijn weg. Op de terugweg zie ik de resten van een ongeluk: een geschaarde vrachtwagen staat dwars over de weg. In de berm ligt een motortje. Op de weg ligt een plas bloed. Ja, je moet hier ontzettend alert rijden.

Het rijden hier is vreselijk. Zelfs ik, die toch niet snel bang is in het verkeer, ben me zeer bewust van het gevaar hier. We rijden hier links en de motortjes zijn geacht zo links mogelijk te houden, zodat anderen hen kunnen paseren. Dat is allemaal prima, maar overal komen links uit de berm mensen ineens de straat op. Zonder te kijken nemen tuktuks, auto's, motors deel aan het verkeer vanuit stilstand. Of als ze al rijden snijden ze je omdat ze ineens op de plaats van bestemming lijken te zijn. Rotondes zijn ook een geval apart. Ik had in het begin wat moeite met "de regels" uit te vinden hoe een rotonde te nemen, maar na een aantal observaties blijkt dat je, als je de rotonde oprijdt je je direct naar het centrum van de rotonde moet verplaatsen. Als je dan bij de afslag gekomen bent waar je moet zijn, zorg je dat je langzamerhand weer de route naar de buitenkant vindt. Als je dit niet zo doet, maar aan de buitenkant blijft, wordt je gesneden door het verkeer dat de rotonde verlaat als jij er nog op wilt blijven. 's ochtends gaat het rijden nog prima, 'smiddags en vooral 's avonds is het een drama. Het is dan drukker, mensen lijken gehaaster en niet iedereen zit volgens mij nog nuchter achter het stuur. Ik praat dan echt niet alleen over de Thai. De toeristen rijden minstens even gevaarlijk.

's avonds tijdens het diner vindt het volgende ongeluk plaats: pal voor het terras waar ik zit komen een tuktuk en een toerist op een motor in botsing. Wat er precies gebeurde heb ik nit gezien, maar de mottorrijder ligt enkele minuten buiten westen op de stoep. Wat me meevalt is hoe snel de politie en de ambulance ter plekke zijn.

Na al deze ervaringen proeer ik het 's avonds (donker) zo veel mogelijk te vermijden. Meestal ga ik vroeg eten (zo rond 17:30) om met de schemer terug in het hotel te kunnen zijn.

11 januari
De volgende duikdag. Dit keer naar Racha Nok (2 duiken) en Racha Yai (1 duik), emt Euro divers. De duikgids die ik heb (weer een Christoph), bevalt me beter dan de vorige. Hij vindt het vanzelfsprekend dat aan het eind van de duik de mensen die nog lucht hebben een tem vormen en dan verder gaan, zodat we niet met de eersten naar boven hoeven. Ik krijg een safety balloon van hem, zodat we te zien zijn aan de oppervlakte. Het zijn mooie duiken. Goed zicht en veel klein spul. Onder andere een Maladive Sponge Slug, een grote zeeslak, die gecamoefleerd als een stuk spons, maar die zich verraadt door te "lopen".

12 januari
Candaag een rust- en leesdag. Eerst maar weer eens mijn email checken. Tot mijn teleurstelling blijkt dat het hotel op Kamal Beach geen kamers vrij heeft. Het boekingskantoor (website) stelt een ander hotel voor, op een ander beach, dat me zo van de foto's helemaal niets lijkt. Ik kom dan toch terug op mijn verlangen om in Nayharn Beach te verblijven en doe een verzoek een kamer daar te boeken. Dat wordt weer even afwachten dus.
De rest van de dag breng ik voornamelijk door met een beetje rondlopen op Karon Beach, een nieuwe pet kopen (ik had mijn pet gisteren op de boot laten liggen), hier en daar wat drinken en mijn boek lezen bij het zwembad van het hotel.

13 januari
Nog een niets-doen dagje. 's ochtends rijd ik vanuit het hotel naar Karon Beach voor mijn dagelijkse kop koffie. Voor me rijdt een jongen (rond de 20?) op een motor. Hij valt me op omdat hij zo raar zit: een beetje schuin op de motor met zijn linkerknie helemaal naar buiten gedraaid. Dan zie ik de reden: op zijn knie ligt een groot geweer, dat hij nonchalant vasthoudt. Hij rijdt langzaam en na een tijdje besluit ik hem in te halen. Hoewel er absoluut geen dreiging van hem uitgaat is het toch voor een westerlign zoals ik raar om te zien dat iemand zo achteloos met een wapen rondrijdt. Ik kan er niets aan doen, maar houdt hem wel in de gaten in mijn achteruitkijkspiegel en ben stiekem opgelucht als hij een zijweg in rijdt.
Ik besluit ook eens eindelijk (ik ben hier tenslotte al een week) een massage te ondergaan. Ik tref een goede, die de knopen in mijn schouderspieren precies weet te localiseren en ze flink te pakken neemt. Heerlijk!

14 januari
De derde duikdag. Dit keer weer met Scandinavian Divers, waar ik de eerste keer ook mee ben geweest. De boot is niet zo vol, gelukkig. Mijn duikgids is Alwin, een Nederlander, en ik word ingedeeld met een groepje van 4 zeer onervaren duikers (allen minder dan 30 duiken, sommige net hun open water gehaald). Ik vraag weer of het mogelijk is om de duik af te maken, als er mensen bij zijn die sneller door hun lucht heen zijn. Alwin is duidelijk niet blij met mijn verzoek. Na enig aandringen krijg ik toch een safety balloon mee en de toezegging dat het kan. Gelukkig maar, want tijdens de duik blijkt inderdaad dat 3 van de vijf na een half uur al door hun lucht heen zijn. Gelukkig is er 1 jongen die ongeveer hetzelfde luchtgebruik als ik heeft en samen maken we de duik af. We duiken vandaag op Koh Dok Mai, waar ik nog niet eerder was, en twee duikstekken (shark point en anemone reef) waar ik vorig jaar al eerder ben geweest. Het zicht is vrij slecht op alle duikstekken. Toch is het weer erg mooi, vooral anemone reef, waar, de naam zegt het al, het hele rif bekleed is met tig anemonen. Voeg daarbij vele vissen en soft en hard-corals en je hebt weer een prachtige duikstek.
's avonds weer snel mijn email checken... en ja hoor: ik heb een kamer in Sabana Resort in het mooie Nayharn Beach. Gaaf!