Algonquin park

De komende dagen bezoeken we algonquin park. Een uitgestrekt gebied dat bestaat uit een systeem met meren en riviertjes, gesitueerd in een groot bos met loofhout en dennenhout. We gaan hierheen voor de mooie felle herfstkleuren. Helaas komen de kleuren dit jaar wat later op gang, waardoor we de echt spectaculaire felle rode kleuren niet veel zien. Toch is het heerlijk om een week buiten te zijn, te kamperen, te wandelen en te kanoën in deze omgeving. Hét transportmiddel bij uitstek is hier de kano. Je peddelt van meer naar meer, waarbij je 'portages' hebt: het oversteken van stukken land, met de kano op je nek. De kano's zijn daartoe uitgerust met een juk in het midden van de boot, zodat je de kano omgekeerd op je nek neemt en de kano in evenwicht ligt.

27-09-2015
Om 06:45 word ik wakker van de wekker. Hoewel het tijdsverschil met Edmonton maar twee uur is, voel ik me toch weer een beetje jetlagged. Na het ontbijt stappen we in het busje. Het weer is prachtig, een strakblauwe hemel en rond de twintig graden. We rijden 250 km noordwaarts naar Huntsville. Dit is het laatste stadje voordat we algonquin park ingaan en de laatste kans om eventueel boodschappen te doen. Samen met Daniëlle en Annemarie lunch ik bij Louis' restaurant. Het zijn twee prettige dames. Dan rijden we verder naar Algonquin outdoors, waar we zwemvesten en peddels passen. Deze blijven daar achter totdat we ze over twee dagen nodig hebben. Nog een half uurtje rijden naar de camping bij rock lake. Bij rock lake staan we op een ruime camping met mooie plaatsjes aan een meer. Bij de receptie staat een bord: bear in camp area. Lo vraagt ernaar en krijgt te horen dat ze de beer gisteren gevangen en ergens anders uitgezet hebben. Ervaring leert dat de beer binnen een paar dagen terug is. We zetten de tenten op en ik blijk een enkelwandige tent te hebben. Prima als zomertentje, maar voor hier wel wat aan de dunne kant.  Ik ben blij dat ik warme truien bij me heb. Nadat alles opgezet is, lopen we een korte trail van ca 1,5 uur. Lo onderwijst ons in het plantenleven. Ik loop al snel voor de groep uit, omdat het tempo me te laag ligt. De trail is goed aangegeven, dus geen enkel probleem. We lopen naar boven naar een mooi uitzichtpunt over rock lake en de bosrijke omgeving, waar we omringd worden door Aziatische (Chinees? Koreaans?) tieners die met hun iPhones en selfiesticks er lustig op los fotograferen. Vooral van elkaar. Tegen schemer lopen we weer naar beneden. Het laatste stuk gaat over een oude spoorlijn (geen rails meer aanwezig). Dan koken met z'n allen. Het menu is couscous met een roerbakprutje en appeltaart toe. Er is vanavond een maansverduistering, maar helaas is het bewolkt dus zien we er niet veel van. Als we gaan slapen blijkt dat mijn tent precies in de rookschaduw van een vuur van de buren staat, waardoor ik behoorlijk uitgerookt wordt. Dat is lastig in slaap vallen. Als het vuur om 0:15 redelijk uit is, val ik in slaap en slaap ik redelijk goed. Het is warm genoeg.

28-09-2015
Vandaag is het rond de 20 graden en bewolkt. De weersverwachting geeft aan dat er 40% kans is op buien. Als ik wakker ben en over het meer kijk, zie ik dat de verkleuring van de bomen wel iets verder is dan gisteren. Na het ontbijt rijden we met het busje in een half uurtje naar het begin van de mizzy lake trail van 11 km (in 5,5 uur, dus op ons gemak). Een trail met weinig stijgen en dalen, maar wel een pad met veel stenen en grote wortels. We lopen langs een aantal mooie meren en worden weer uitgebreid onderwezen door Lo. Er is een onvoorstelbare variëteit aan paddenstoelen, waardoor ik vaak aan mijn vader denk. Ik denk dat als hij, als paddenstoelenliefhebber en -kenner, hier gelopen had, niet verder had hoeven lopen dan 5 meter om een hele dag genoeg te zien. We zien een waterschildpad, Carolina eenden en veel verschillende vogels. Meertjes met oude beverburchten en één beverburcht die nog in gebruik is. Er zijn genoeg sporen van elanden, maar de elanden zelf zien we niet. Als we terug zijn op de campsite, besluit ik een duik te nemen in het meer. Het is frisjes (Ca 16 graden?), maar te doen en heerlijk om even schoon te spoelen. Ik voel me herboren. Het kampmenu bestaat vanavond uit stamppot andijvie (verse andijvie met instant puree) met worst en meloen toe.


 29-09-2015
Vannacht is het gaan regenen. Mijn tent blijkt 99% waterdicht en die ene procent zorgt voor een PETS recht in mijn gezicht. Als we opstaan is het droog en zwaar bewolkt. De beer blijkt terug. Een aantal groepsleden hebben hem over de campsite zien hobbelen, met een manke poot. Erg opletten dus dat er niets met geur achterblijft in de tenten.
Lo bakt op zijn campinggasstelletje pancakes voor het ontbijt en daarna rijden we naar het begin van centennial ridges trail. Een pad met regelmatig stijgen en dalen naar de kam van de heuvel, waar het uitzicht schitterend moet zijn. Helaas is het mistig en buiig en kunnen we niet ver kijken. Toch is het een mooie wandeling en als de wolken zich wat terug trekken, krijgen we zicht op de omgeving. De regen zorgt dat het bos een heerlijke herfstgeur verspreidt. De wandeling is 10 km en we doen er 5 uur over, inclusief de pauzes voor uitleg en lunch. Ik loop zo nu en dan bij de groep, dan weer voor- of achteraan in mijn eentje. Een prima afwisseling. Op een gegeven moment horen we gekraak en daar moet wild zitten, maar we krijgen niet te zien wat het is. Op de lunchplek probeert een brutale chipmunk een graantje mee te pikken. Verderop zie ik twee eekhoorns die elkaar echterna zitten. 
Als we terug zijn op de camping is een luidruchtige groep chinezen (bestaan er ook stille?) bezig hun tent op te zetten. Het gezelschap bestaat uit enkele volwassenen en een schare kinderen. Ik besluit te gaan douchen. De douche is zo'n 2 km lopen van onze campsite en als ik halverwege ben, hoor ik de chinezen nog. De douche is heerlijk. Als ik terugloop zijn de chinezen gelukkig iets minder luidruchtig geworden. We eten vanavond pasta met een baconsaus (ik skip de saus) en maïskolven, pudding toe.

30-09-2015
Vannacht is het koud. Ik verstop me helemaal in mijn slaapzak om warm te blijven. Gelukkig is het droog weer. Na het ontbijt, met wentelteefjes dit keer, pakken we alles in om aan de kanotocht te beginnen. Alles gaat in waterdichte zakken. Na een uitgebreide instructie door de kano-gids Randy en wat oefenen gaan we te water. Daniëlle en ik delen een boot. Na enig oefenen hebben we de slag te pakken. In ongeveer een uurtje varen we naar onze campeerplek op een eiland. We hebben prachtig uitzicht over het meer en op de overkant met de kleurende bomen. De tenten staan verdeeld over twee plekken, die op loopafstand van elkaar liggen. Ik zoek een plekje in het bos, waar het wat beschutter Voor de wind is dan aan de rand van het meer. We lunchen met verse soep en de rest van de middag blijven we op de campsite. Ik lees wat. Even later loop ik wat verderop langs het strand en vind een heerlijk plekje in de zon aan de waterkant. Ik dommel wat weg op een door de zon verwarmde rots, met het geluid van zachtkabbelende water om me heen. 'S avonds hebben we een felrode zonsondergang.

01-10-2015
Weer een koude nacht, maar dit keer heb ik mijn tent op een beschutte plek gezet, midden in het bos. In mijn slaapzak, gekleed in lang thermo ondergoed, is het prima te doen. 'S ochtends is het alleen lastig om op te staan in de kou. Zodra ik eruit ben, begin ik het vuur aan te maken. Ik word steeds beter in fikkie stoken. Na weer een pannenkoeken ontbijt, beginnen we aan een volle kano dag. Er staat een flinke wind en dat is soms lastig manoeuvreren. We steken het meer over en komen aan bij de eerste portage. Als we aankomen gaat er iets mis met de kano van John en Nel en zij slaan om. Volgens Lo is dat in 17 jaar nog niet gebeurd, dus ze maken het kennelijk wel bont. Ze kleden zich zo snel mogelijk uit om alle kleren te laten drogen. John is een enthousiaste fotograaf en heeft veel fotospul bij zich, dat nu ook nat is. Ze zijn wel heel sportief, want willen toch door. Hun kano wordt vastgebonden aan de kano van Ton en Toine, zodat het samen een soort catamaran vormt, die niet meer kan omslaan. De eerste portage is 375 m. Daniëlle wil graag de kano dragen, dus ik draag de rest (peddels, dagrugzakjes/ waterdichte zakken en de brander die we voor de lunch zullen gebruiken). Dan weer een stuk per kano naar de volgende portage. Dit is een lange: 1680 m. Daniëlle geeft aan dat het dragen van de kano toch wat tegenviel bij de vorige portage en we spreken af om te wisselen. Ik zal m het eerste stuk dragen, totdat het te zwaar wordt. De kano ligt goed op mijn schouders en ik draag m het hele stuk (met een kleine pauze). Ik ben best trots :-)
Dan peddelen we weer verder en na de laatste twee portages (100 en 80 meter) en nog een heeeeeel stuk over water, zijn we terug op de campsite. In totaal hebben we 12 km gekanood (meer als je het laveren meetelt), in totaal zijn we zo'n 8 uur onderweg geweest. De route is: rock lake, pen lake, night lake, caliary lake. Gelukkig hebben we droog en zonnig weer, rond de 13 graden. Als we terug zijn op het kamp kleed ik me weer in mijn avondkleding: thermo broek, gewone broek, thermo longsleeve shirt, merano wool t-shirt, thermo trui, dikke fleece, muts, sjaal, wollen sokken en hiking boots. Tja, warm is het niet.

02-10-2015
We hebben een slow ochtend. Lo bakt vers brood (Bannock) op het campingstoofje. Het duurt effe, maar dan heb je ook wat. Het waait behoorlijk hard en dat betekent dat we geen grote kanotocht kunnen doen. Het is zwaar peddelen tegen de wind in. Ik vind het prima, want wandelen vind ik toch echt leuker dan kanovaren. Lo moet terug naar de receptie van het park, omdat er iets mis is met het permit. Ik spits mijn oren. Ik heb nl wel mijn iPad en twee powerbanks meegenomen naar de kano campeerplek, maar het snoertje dat de verbinding maakt, ligt nog in het busje. Ik vraag of ik mee mag lopen. Dat vindt hij prima. We gaan zwaar peddelend naar de overkant van het meer om aan de wandeling te beginnen. Terwijl de groep rechtsaf slaat en een stuk over een oude spoorbaan loopt, slaan Lo en ik linksaf naar de receptie, zo'n 4 km lopen. Daar regelen we wat er geregeld moet worden en lopen dan de groep achterna. We voegen ons weer bij hen op de plek waar ze lunchen. Na de lunch loopt een klein groepje, waaronder ik, nog een stuk door. Het is al 16:00 en we kunnen niet al te veer meer doorlopen, om nog voor het donker wordt, terug te kunnen kanoën over het meer. Als we teruglopen, zien we bij een meer twee elanden in de bronst. Het vrouwtje staat in het water te drinken en een beetje met haar heupen te draaien, terwijl het mannetje stokstijf aan de waterkant naar haar blijft staren. Als het vrouwtje verder loopt, komt het mannetje ook in beweging. Mooi om zo deze dieren en hun gedrag te observeren. Ondertussen is het wel al 18:00 geworden en moeten we stevig doorlopen naar de kano's. De wind is gaan liggen en het is onvoorstelbaar hoeveel dat scheelt in temperatuur. We peddelen rustig terug. In totaal heb ik vandaag 20 km gelopen. Als we 's avonds aan het avondeten zitten, hoort Randy iets bij de waterkant. Het blijkt een wasbeer te zijn die onze appels ontdekt heeft. Als we hem achterna gaan, klimt hij snel in de boom, vanwaar hij op ons neerkijkt. Hij heeft een schattig snoetje, maar eet alles wat hij te pakken kan krijgen. Vanavond dus extra alert zijn dat er niets van eten in de tenten ligt. 

03-10-2015
Ik ben zoals gewoonlijk het eerste wakker en uit de tent. De routine begint met het aanmaken van het vuur en water halen uit het meer om dat boven het vuur te koken voor thee en koffie. Lo bakt verse broodjes. Het waait weer en dat maakt het koud. Volgens de gidsen, Lo en Randy, is het zeer ongebruikelijk dat het zoveel dagen achter elkaar waait. Ongebruikelijk, maar wel jammer, want daardoor wordt het peddelen een gevecht tegen de golven. We kunnen dus weer geen lange kanotocht maken. De keuze valt op het oversteken van het meer naar een lange portage van 3 km naar lake louisa. We leggen onze kano's neer bij het begin van de portage en lopen, zonder kano's, de trail naar lake louisa. Het is een mooie bosrijke trail met weer vele soorten paddenstoelen. We pauzeren even bij lake louisa en keren dan langs dezelfde trail terug. Behalve een jonge zee arend en een american Robin zien we geen wild vandaag.

04-10-2015
Vandaag is een logistiek dagje. We staan vroeg op, ontbijten en peddelen dan naar het begin van het park. Daar laden we alles weer in de bus en rijden richting toronto. We stoppen nog een uurtje bij het visitor centre, waar een documentaire draait over het ontstaan van het park en er is een vrij uitgebreide expositie over het wildife van het park. In de souvenirshop scoor ik een sjaal. We rijden verder en lopen nog een korte trail (10 minuten) naar een waterval. Één van de groepsleden, Ton, klettert daar zo'n zes meter naar beneden. Gelukkig houdt hij er alleen wat schrammen en een paar gekneusde ribben aan over. Na een stop bij de Subway voor een broodje, rijden we terug naar ons hotel in toronto. Eindelijk echt douchen, na een week! Als we ons voor het eten in de lobby verzamelen, is iedereen getransformeerd van vuile, naar rook stinkende, polletjes piekhaar in schone normale mensen. We eten bij een Chinees restaurant, Mandarin, waar je voor een vast bedrag een enorm buffet aantreft en zoveel je kunt eten als je wilt. Het is van goede kwaliteit. Ik eet te veel en slaap mede daardoor veel minder goed dan de afgelopen nachten. Ook heb ik het warm. Grappig hoe je lichaam gewend raakt aan de koude nachten in de tent.