Churchill (1)
Blijf op de hoogte en volg Annelize
10 Oktober 2015 | Canada, Thompson
08-10-2015
Als we 's ochtends aankomen in Churchill, is het even wennen. Churchill ligt op 58 graden noorderbreedte (Nederland ligt op 52) en heeft een subarctisch klimaat. Dit betekent dat het in de winter veel kouder wordt dan de breedtegraad doet vermoeden. -40, -50 is hier niet ongewoon. Vorige winter was de koudste dag -56. Het is nu nul graden en er staat een harde ijskoude noordenwind, die je bijna van je sokken blaast. Het is dus koud en wat ben ik blij met mijn nieuw aangeschafte outdoor kleding!! Zo nu en dan vallen er wat sneeuwvlokken, maar het grootste deel van de dag is het droog. We checken in bij onze b&b. Ik krijg een gigantische kamer voor mij alleen, zo'n 10 bij 3 meter. Even inkopen doen voor de lunch bij de plaatselijke supermarkt en dan met de lokale gids Sheldon erop uit. We maken een wandeling langs de kust, in de hoop wildife te zien. Sheldon draagt voor onze veiligheid een geweer mee, voor het geval we een ijsbeer onverwacht en te dicht naderen. Het is hier echt barren land. Veel korstmossen, kleine boompjes en bessenstruiken. Dankzij mijn goede kleding heb ik het niet echt koud, maar aangenaam is ook anders. Als we met het busje weer verder rijden, zien we een poolhaas. Hij steekt wit af tegen de rotsachtige omgeving. De haas is niet schuw, omdat hij ervan uitgaat dat we hem toch niet zien. In de winter als er sneeuw ligt, is hij namelijk perfect gecamoufleerd met zijn witte vacht. We kunnen er dan ook vrij dichtbij komen (zo'n 30 m afstand) en maken mooie foto's. 'S avonds eten we erg lekker bij gypsys. Na het eten gaan we 'op jacht' naar het noorderlicht. Lo rijdt met het busje het plaatsje uit naar een donkere plek, zodat we het beter kunnen zien. De lucht is niet helemaal onbewolkt, maar door de wolken heen is er toch wel wat van te zien. Om beter zich te hebben stappen we uit hetbusje en staan in het donker. Dat klinkt niet zo spectaculair, maar aangezien hier ijsberen rondlopen, is dit best een spannende actie en niemand staat echt helemaal op zijn gemakkelijk het pikkedonker. Als we terug zijn in het stadje brengt Lo het busje terug naar het verhuurbedrijf. Als hij terugloopt trekt de lucht open en heeft hij wel spectaculair noorderlicht. Hij dirigeert ons naar buiten, maar dan is het alweer voorbij. Voor mij dus nog geen écht spectaculair noorderlicht vandaag. Hopelijk krijgen we de komende dagen nog de kans.
09-10-2015
Vandaag gaan we met de tundra buggy de toendra op om naar wildife, met name ijsberen, te speuren. De buggy is een soort 'rondvaartboot', maar dan op enorme rupsbanden. Je zit ongeveer 8 meter van de grond. Tijdens het rijden (we're in gear') is het verboden te lopen in de buggy, omdat de 'weg' bestaat uit grote kuilen en rotsblokken. Als de buggy stilstaat, kun je rondlopen en ook naar buiten op het platform achterop. De snelheid is zo'n beetje wandeltempo, waarbij je enorm heen en weer geslingerd wordt. Best vermoeiend. Op een gegeven moment stopt de chauffeur de buggy en zegt: "does anyone see the polar bear that is right in front of us?" Iedereen turen, maar niemand ziet hem direct. En het zijn toch niet echt kleine dieren... Maar door zijn kleur (in dit seizoen zijn ze een beetje gelig) en zijn houding (opgerold liggend) gaat hij naadloos op in de omgeving en lijkt op 'just one of those rocks'. Uiteindelijk met meer aanwijzingen en als we dichterbij komen, zien we hem liggen. Het is warm weer voor de beer: -3 graden, niet al teveel wind en een zonnetje. Om niet oververhit te raken en ook om niet teveel energie te verliezen (op land eten ze vrijwel niets), ligt hij maar te liggen. Het enige wat beweegt zijn zijn ogen, oren en neus om de omgeving in de gaten te houden. Na een tijdje rijden we verder, op zoek naar meer dieren. Het is een prachtige omgeving. Weids, kaal, veel water, stenen, lage struiken. We komen geen andere dieren tegen en ook niet meer ijsberen. Tegen het eind van de middag keren we terug en rijden nog een keer langs dezelfde ijsbeer. Hij ligt nogsteeds op dezelfde plek en als hij toevallig even gaat verliggen, waarbij hij gaat zitten, klikken alle fototoestellen in de buggy als paparazzi. Als we rond 17:00 terug zijn op ons beginpunt, zijn we allemaal heel tevreden met onze 'vangst'en moe van het gehusseld worden door de buggy. 'S avonds eten we weer bij gypsys. Fred is onze geweldige ober die, volgens sheldon de lokale gids, een beetje 'gender confused' is. Het is in ieder geval een erg leuke vent. Ik vraag hoe de arctic char, de lokale vis, bereid wordt. Terwijl Fred mijn bovenarm masseert vraagt hij: 'could you order this tomorrow?' Ik: 'ehm, Yes i could, if i know how it's gonna be prepared...?' Fred: 'Well if you want it today, you're gonna get it out of the microwave. But for tomorrow I'll prepare it specially for you, with herbs, and artichoke hearts, wrapped in aluminum and on the barbecue' dat klinkt natuurlijk heel wat beter dan de magnetron, dus wordt de bestelling doorgeschoven naar morgen. Voor vanavond wordt het een kopfilet. Na het eten zien we buiten kort maar mooi het noorderlicht. Score! ;-)
Ps de locatie staat op Thompson, omdat deze website Churchill in canada kennelijk niet kent en deze steeds verandert in Churchill, verenigde staten :-(
-
11 Oktober 2015 - 00:40
Amanda:
Ha, Annelize, wat een spannende verhalen! Met een geweer op stap en ijsberen! Wow! Ik heb nog lang niet alles gelezen, maar dit klinkt al heel gaaf! Groetjes uit Gouda! En hopelijk komt er nog meer Noorderlicht op je pad en een heerlijk bereide 'Arctic Char':-) xxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley